Laatste Bintangs

De ochtend zijn we op tijd wakker. We besluiten om maar niet op het goedkope ontbijt te wachten en gewoon volle bak te betalen. Tijd is geld en de tijd raakt op. Na het ontbijt gaan we met de hotel shuttle naar Seminyak Square. Het shopping deel van Seminyak. Susanne wil nog wat shoppen en er moet natuurlijk nog een massaaaas (zo roept iedereen dat naar je) genomen worden. Sander besluit de een-na-laatste dag dat ook voor het eerst te doen en kiest voor een rugmassage. “You want strong or medium?”. Doe maar medium. Lise wordt met een filmpje tussen ons ingezet terwijl wij op de massagebankjes liggen. Het was inderdaad behoorlijk medium strong. Na een half uur gaan Sander en Lise naar beneden terwijl Sander's “wife” de extended behandeling neemt. We noemen elkaar hier richting iederen husband and wife, anders snappen ze er helemaal niks meer van. Lise valt beneden vrijwel direct in slaap en wordt op een van de voetmassagestoelen gelegd. Suus krijgt daarna nog een manicure en een pedicure. Voor dat laatste wordt Lise ook wakker gemaakt, ook haar teentjes worden gelakt. Ze mag zelf een kleur kiezen en kiest voor haar lievelingskleur groen. Sander leest ondertussen verder in een ebook.

We lopen verder, kopen wat kleine frutsels en Sander wil graag Frozen Yoghurt eten. Je mag zelf je bak vullen met verschillende smaken yoghurt, toppings van chocolade, snoepjes, echt van alles en saus. Kosten per gewicht. Lise en Suus doen samen en hebben 200 gram, terwijl Sander bijna een halve kilo aan zoetigheid heeft. Oeps. Dat krijgt ie natuurlijk niet op en een groot deel belandt in de prullenbak.

We gaan verder naar het strand voor de sunset. Lise loopt de hele dag het liefst op haar blote voeten en dat mag op het strand. Maar dat wil ze ook vaak op andere plaatsen en als het enigszins kan mag ze dat. Iedere avond moeten we haar pikzwarte voeten dan ook poetsen. Op het strand bestellen we onze laatste Bintangs, denken we. We proosten op het leven en gaan zitten. Lise loopt constant naar de zee en gaat met haar voetjes steeds verder. Ondertussen trekt er een keur aan verkopers voorbij met allerhande onbruikbare en enigszins bruikbare rommel. Suus koopt een aantal kettingen voor Lise. Als het donker is wil Lise nog vaker de zee in. Samen met Sander staat ze tot haar knietjes in de zee tot ze ineens besluit zich “te wassen” en met kleren aan lekker in het water gaat zitten. Daarna doen we haar natte kleren uit en doen Sander en Lise nog 100 keer wedstrijdje wie het eerst bij mama is. Lise in haar blootje, wat lekker mag als je drie bent.

Als we willen gaan, wikkelen haar in een omslagdoek en worden aangesproken voor een taxi. De eerste wil ons voor 150k wel naar het hotel brengen. De tweede zet de meter aan en voor 20k zijn we in het hotel. We kleden Lise om en gaan een hapje eten. In onze straat zitten best wat leuke tentjes, maar de pizzeria bij ons hotel ziet er eigenlijk gewoon gezellig uit. We gaan daar zitten en bestellen echt onze laatste Bintang. Voor Lise bestellen we mineral water. Dat doen we de laatste tijd vaak, omdat ze de versgeperste sapjes die ze eerst kreeg toch niet opdrinkt en dit wel. Er komt weer een Indonesische zanger met gitaar, die, zoals alle Indonesische zangers met gitaar, leuke liedjes speelt, waarvan ie de tekst niet kent en eigenlijk ook niet zo heel goed kan zingen. Zonder zo'n zanger is je avond eigenlijk niet compleet, dus we hebben het weer getroffen.

Terug op de hotelkamer mag Lise nog even “filmpje kijken”. Deze keer niet op de tablet, maar Disney channel op tv. We vallen halverwege in Nemo. “Hey, kan ie even op het begin?”. Eeuuh, nee schat, dit is ouderwetste tv....dat kan niet...