We weten niks, behalve dat alles goed komt!

Na een nachtje bij de lieve familie hebben we heerlijk ontbeten bij een bakkerij aan de overkant van de weg. Omdat we om 11 uur opgehaald zouden worden voor de bus/boot naar Koh Phangan, hebben we de ochtend verder doorgebracht in de gezamenlijke ruimte van het guesthouse. 11 Uur werd kwart over 11 en dat werd half 12. Half 12 was de tijd dat de grote bus zou vertrekken….Net toen de eigenaar voor ons ging bellen, kwam de minivan natuurlijk aangereden.

We werden naar een plekje in een soort bos gereden waar bussen stonden. Dit was blijkbaar het busstation, heel bijzonder. We kregen 2 stickertjes op waardoor men wist waar we heen moesten. Ondertussen was het natuurlijk al veel later dan half 12 dus we bleven maar braaf wachten tussen alle andere mensen.

Uiteindelijk werd de bus naar Koh Phangan omgeroepen. Er kwam een grote luxe touringcar aangereden. Weer een vervoersmiddel wat we nog niet gehad hebben deze vakantie. Tassen onderin en ingestapt. Er was nog even wat gedoe met mensen met verkeerde stickertjes en Russen (uiteraard) die moeilijk deden maar uiteindelijk vertrokken we om na ongeveer 3 uur aan te komen bij de pier van Surat Thani.

We krijgen weer een nieuw stickertje en moeten ergens gaan zitten. Nergens staat hoe laat de boot vertrekt en niemand zegt iets. Suus gaat het dus maar even vragen. 16.00 uur zegt de vriendelijke meneer. Natuurlijk wordt het veel later en er gebeurd niks .We blijven dus maar, samen met alle anderen, braaf zitten. Uiteindelijk komt er een meneer die zegt “walk now”. Uuuh, okay…De hele meute staat op en loopt de pier af. Daar moeten we weer gaan zitten. Je weet hier nooit waar je aan toe bent en op het moment dat je denkt dat het echt fout gaat, komt het toch weer goed. We zijn het zelfs gaan waarderen!

Uiteindelijk mogen de mensen van Koh Phangan op de boot. We gooien onze backpacks in de bagageruimte en gaan meteen weer op het sundeck zitten. Als de boot vol is, blijkt dat de mensen die naar Koh Samui moeten, ook nog op de boot moeten. Jeetje, dat wordt een volle boot! Uiteindelijk is het ook superdruk maar geen probleem voor ons, wij genieten weer van het zonnet je en de wind door onze haren. Onze benen languit op de gladde vloer van het opspattende zeewater. Het valt ons hierbij op dat niet alleen onze benen gehavend zijn door muggenbulten, snorkel/koraalwondjes en andere schaafwonden. Iedereen ziet er toegetakeld uit en zit vol verbanden. Het zal er wel bij horen hier.

We stoppen eerst op Koh Samui waar veel mensen de boot verlaten. Niemand weet precies hoe lang het hierna nog varen is maar het is ondertussen donker en wij zijn wel toe aan een douche en een maaltijd. Uiteindelijk kwamen we om half 8 aan op Koh Phangan. En toen begon de uitdaging; het uitzoeken van de backpacks. Alles werd op de kade gegooid maar omdat het donker was, zag je echt niet welke tas van wie was. Iedereen stond met pokkie-zaklampjes te schijnen en uiteindelijk duurde het ongeveer 3 kwartier voordat we onze backpacks gevonden hadden. We liepen de pier af en kwamen terecht in de volgende chaos; Taxi! We werden door allerlei mannetjes aangesproken en toen we zeiden dat we naar het Golden Hill Resort moesten, werden we richting een bepaalde taxi geduwd. Er werd een belachelijk hoge prijs genoemd en er werd niet onderhandeld. De prijzen worden hier rond de fullmoon party gigantisch omhoog gegooid en ach, geef ze eens ongelijk.

Het duurde nog erg lang voordat de taxi vertrok in de hoop dat er nog andere mensen zouden instappen. Toen er echt he-le-maal niemand meer op straat liep, vertrokken we eindelijk. Binnen no time waren we in het resort. Wow! Omdat alles rond de fullmoon al vroeg vol geboekt zit, hebben we dit al weken geleden geboekt. We waren eigenlijk al vergeten wat we precies geboekt hadden maar dit is geen verkeerde keuze geweest. We hebben een super grote luxe bungalow met gigantische badkamer. Een keer niet douchen boven het toilet!

Eigenlijk hadden we afgesproken om vanavond te gaan eten met een oud vriendinnetje van Suus; Yvette. Omdat zij helemaal in het zuiden van het eiland zit en wij in het oosten en omdat we veeeel later aangekomen zijn dan gepland, whatsappen we even om morgen maar af te spreken. Jammer! Omdat we doodop zijn van de lange dag, douchen we, gaan we snel wat eten in het restaurant van het hotel en duiken ons bedje in. We moeten morgen natuurlijk wel fit zijn voor het grote feest waar we zo naar uit gekeken hebben!

Foto's:
https://picasaweb.google.com/112246612687463615216/WeWetenNiksBehalveDatHetGoedKomt?authkey=Gv1sRgCLLJrI-Zj_y6yAE