Patara Elephant Farm

Patara Elephant Farm

Dit was D-day, de dag waar Suus zo lang naar heeft uitgekeken. Bijna zelfs de dag waardoor Sander haar heeft kunnen overhalen om te gaan backpacken in Azië. Na veel research op internet hebben we een keuze gemaakt en weken geleden al geboekt. Dat bleek maar goed ook, want vandaag was de enige dag die nog beschikbaar was in de periode dat we in Chiang Mai zijn. Wat hebben we gedaan vandaag? We zijn naar The Patara Elephant Farm geweest om deel te nemen aan het “Elephant owner for a day’ programma!

De wekker ging vandaag vroeg, om 6 uur. We hadden gisteren bij de 7/11 al een ontbijtje gehaald en maakte in de gezamenlijke ruimte van het guesthouse een kopje oploskoffie. Onze dag kon beginnen! We werden netjes op tijd opgehaald door een super luxe busje. We haalden nog een Amerikaanse stel op en reden in ongeveer een uurtje de bergen in.

Daar aangekomen ontmoetten we de rest van de groep en kregen we een welkomstpraatje van de manager. Hij vertelde hoe de dag eruit zou zien en waarom Patara anders was dan andere olifanten-dagjes-aanbieders. Ze doen geen trucjes met de olifanten maar zijn ook geen opvang voor zielige olifanten. Wel hebben ze bijvoorbeeld olifanten uit het circus maar alleen als ze gezond zijn. Hun doel is namelijk om bij te dragen aan een gezonde olifantenpopulatie. Er wordt dus ook gefokt maar de dieren worden ontzettend goed behandeld. Hij benadrukte ook echt dat deze dag hard werken wordt voor ons. De dag is niet gemaakt op het plezier van de toerist maar op het welzijn van de olifant. We zijn benieuwd!

We rijden naar het olifantenkamp waar een stuk of 10 olifanten stonden. Ook liep er een babytje rond die meteen nieuwsgierig bij ons kwam kijken. Super schattig! We mochten hem banaantjes voeren en het beestje bleef gezellig een beetje om ons heen hangen.

Om ervoor te zorgen dat de olifanten je herkennen als trainer/verzorger, moesten we een speciaal gewaad aan. Heel flatteus. We moesten ons verzamelen bij de teamleader en hij legde ons uit hoe we de olifant zometeen moesten benaderen. Ook bij olifanten is een eerste indruk erg belangrijk. Hij vertelde dat een klik met de olifant belangrijk is. Toch lukt dat niet altijd, dus dan krijg je een nieuwe olifant. Hij vertelde ook dat ze probeerde rekening te houden met de persoonlijkheid van de olifant en van de trainer. Tijd om kennis te maken met onze olifant en bijbehorende mahout!

We worden toegewezen een Boonyen, een mannetje van van 15 jaar oud. Dat het een mannetje is, was meer dan duidelijk. Dit hoeven we vast niet verder uit te leggen…Verder was hij de grootste van allemaal. Groot is eigenlijk een understatement, hij was huge! Op zich maar goed ook, wij deelden met z’n tweeën een olifant dus we moeten er straks ook met z’n tweeën op en dan moet hij natuurlijk wel een beetje sterk zijn.

Volgens de gids gaat vrienden maken niet zonder eten. We krijgen dus allebei een grote mand met bananen en suikerriet. We moeten hem een commando geven zodat hij zijn slurf omhoog doet en dan doen we het eten omstebeurt direct in zijn mond. Wow, daar past ons hoofd in! Het is super gaaf en Boonyen is heel rustig, vriendelijk en luistert erg goed naar onze commando's.

Na het eten is het tijd voor de health check. De gids legt ons van alles uit en daarna moeten we het zelf gaan uitvoeren bij Boonyen. We beginnen met kijken of hij met z’n oren flappert en met z’n staart zwiept, dan zijn ze blijkbaar relaxed. Vervolgens kijken we of er zand op zijn rug zit, daaraan kun je zien of hij heeft geslapen. Olifanten zweten alleen bij hun tenen dus ook dat checken we even. En inderdaad, daar is het vochtig. Tot slot komt het leukste: Het inspecteren van de ‘dump’ oftewel de poep. Omdat Suus deze dag zo graag wilde doen, offert ze zich op. Eerst moeten de poepjes geteld worden om te kijken of hij genoeg gegeten heeft. Check! Dat viel nog mee! Maar dan moet Suus in de poep knijpen om te kijken of er vocht uit komt zodat we zien dat de olifant niet uitgedroogd is. Omdat wij het natuurlijk heel erg begaan zijn met het welzijn van Boonyen, doet Suus netjes wat haar gevraagd wordt. En ja hoor, er druppelt vanalles uit. Als je het door je vingers rolt, moeten er kleine stukjes uitvallen als er voldoende vezels in zitten en als laatste moeten we eraan ruiken. Het stinkt niet en dat is goed. Onze olifant is goedgekeurd!

Suus haalt de olifant van de ketting en we geven hem het commando om te gaan liggen. Met een bosje takjes, slaan we het grove zand van zijn rug. Hij lijkt dit wel lekker te vinden en blijft rustig liggen. Helemaal schoon wordt hij hier natuurlijk niet van dus de tuinslang wordt erbij gehaald. Eerst wil hij drinken. We gieten zijn slurf vol die hij dan zelf weer leegspuit in zijn mond. En niet zonder dat wij daarbij ook een fontein van water over ons heen krijgen. We spuiten de rest schoon met de slang maar omdat Boonyen zo gigantisch is en het maar een slap straaltje water is, halen we de bovenkant van zijn rug niet eens.

Met behulp van de juiste commando’s (die we alweer zijn vergeten) door Boonyen voorzichtig aan z’n oor te trekken, leiden we hem terug naar het open stuk. We gaan ‘bare back’ rijden maar moeten de olifant eerst zien op te komen. Van dit stuk worden we allebei heel zenuwachtig. Zeker als een van de trainers voordoet dat je op z’n slurf kan gaan staan, de olifant je omhoog tilt en je dan op z’n hoofd kan kruipen. Een zelfde manier is er via zijn poot. Gelukkig kun je de olifant ook gewoon laten liggen en er dan op klimmen. Die optie kiezen wij. Boonyen staat heel voorzichtig op en wow dit is hoog! We schatten dat zijn rug 3 a 3,5 meter hoog is!

Suus zit in zijn nek/op zijn hoofd met haar knieën achter zijn oren geklemd. Sander zit daar een stuk achter, op de backbone. Dit is een stuk minder comfortabel. Sander wiebelt alle kanten op en moet soms moeite doen om te blijven zitten. Zeker omdat het niet echt een makkelijke route is. We gaan door de bossen in bergachtig gebied en dat betekent heel steil naar boven en beneden. Naar boven gaat nog wel maar naar beneden is echt best een uitdaging. Na ongeveer een uurtje stoppen we voor pauze. We krijgen een banaan, dit keer voor ons. We hebben al flink kramp in onze benen maar vinden het nog steeds leuk. Na de pauze klimmen we opnieuw op onze grote vriend en gaan verder. De weg wordt alleen maar steiler en we voelen onze benen nu echt niet meer. Omdat Sander echt heel onhandig zit, besluit hij het laatste stuk naast Boonyen mee te lopen. Uiteindelijk hebben we allebei behoorlijke o-benen en kunnen niet echt meer normaal lopen. Maar het was wel erg gaaf!

De tocht heeft ons bij de waterval gebracht waar we de olifanten mogen wassen. Boonyen gaat meteen in het water liggen en wij klimmen er weer op. Met een mandje maken we hem nat en schrobben zijn huid. Wat een geweldige ervaring! In het ondiepere stuk, schrobben we vervolgens zijn poten en staart. Allemaal netjes in lijn met de huidgroeven, zoals ons is geleerd. Omdat we zelf ook behoorlijk vies zijn, wordt ons geadviseerd om ons even te wassen in de waterval. Onderweg glijdt Suus uit en valt, met haar kin op de stenen. Veel geluk gehad want er is niks aan de hand, geen pijn en niks kapot. Het water bij de waterval is erg koud maar wel lekker om even schoon te spoelen.

We hebben ondertussen flink honger maar hebben niet te klagen, de lunch is super uitgebreid en heerlijk! Tijdens het eten worden we even gestoord omdat Sander ineens met een slurf in zijn rug wordt gepord. Een nieuwsgierig babyolifantje van de andere groep is naar boven geklommen en kan precies met zijn slurf bij het hutje waar we zitten te eten, erg grappig. Het eten wat over is, mogen we (met uitzondering van vlees etc) voeren aan onze olifant. We moeten een klein stukje terug naar het busje. Suus gaat weer op de olifant, Sander loopt. Zoals de meeste, de kramp overheerst.

De laatste stop is bij het kamp waar de newborns verblijven met hun moeder. We gaan eerst naar Tara, een 9-weken oude baby. Erg schattig en speels. Als Suus op haar hurken zit, duwt ze haar omver en probeert op schoot te gaan zitten. Volgens de trainer vinden babyolifanten dat schijnbaar leuk. We gaan ook nog even kijken bij een een olifantje van 3 maanden die echt alweer een stuk groter is maar nog steeds erg schattig.

Terug bij het kamp krijgen we een cd met foto’s en video’s van vandaag. Het was, vooral voor Suus een fantastische onvergetelijke dag en ook Sander vond het erg bijzonder.

Nu, aan het einde van de dag, zitten we heerlijk te eten in Chiang Mai. We zijn doodop van vandaag en hebben nu al spierpijn en benen en armen. Dat belooft wat voor morgen…

Bij een geweldige dag en een lang verslag horen veeeeel foto's:
https://picasaweb.google.com/112246612687463615216/PataraElephantFarm?authkey=Gv1sRgCKy6gK7JsMLn2wE