Go with the flow

Vanmorgen ging de wekker weer vroeg. Er moest wat orde geschept worden in de chaos. Het leek wel of er een bom ontploft was in onze kamer en alles moest weer netjes in de backpack om te kunnen vliegen. Meteen aan de slag en ruim op tijd hielden we buiten een tuk tuk aan. Het was nog best een uitdaging om 2 grote Nederlanders, 2 grote backpacks en 2 kleine rugzakken in een tuk tuk te proppen. Maar het lukte en in ongeveer een kwartiertje bracht de chauffeur ons naar het vliegveld.

We hebben daar ontbeten en heerlijke koffie gedronken. We namen ons reisschema voor vandaag nog eens door. We vliegen eerst met Nok Air in ongeveer een uurtje naar Bangkok. Vanuit daar met Air Asia naar Krabi. Daar blijven we dan een nachtje om vanuit daar verdere plannen te maken. Opeens realiseerden we ons dat we eigenlijk maar heel weinig tijd hadden om tussen de twee vluchten, in totaal 1 uur en 25 minuten. In die tijd moest het vliegtuig dan ook nog taxiën, moesten we onze tassen van de bagageband halen en opnieuw inchecken voor de volgende vlucht. Hadden we hier thuis dan niet goed over nagedacht toen we dit boekten? Waarschijnlijk zijn we vergeten dat we niet de tijd hebben tot het vliegtuig vertrekt maar dat natuurlijk al eerder onze tassen moeten afgeven en moeten boarden. Nou ja, afwachten maar of we het zouden halen….

De eerste vlucht verliep soepel en brengt ons in een uurtje naar Bangkok. Nok Air is een budgetmaatschappij dus we waren ook helemaal verrast toen we iets te eten en drinken kregen. Toen het vliegtuig eenmaal geland was, werden wij een beetje zenuwachtig. Opschieten!! Het taxiën ging maar traag, bij welke slurf stopt hij nou eindelijk?! Eenmaal gestopt, pakten we snel onze handbagage en liepen naar de bagageband. We pakten daar een karretje en gingen helemaal vooraan bij de band staan. Doen we normaal nooit maar ja, nu hebben we haast. Een blik achterom leert ons dat een of andere hippe Thai ons karretje heeft toegeëigend. Nou ja, nieuwe halen maar. Onze tassen komen gelukkig vrij snel maar weer heeft een Thai zijn zooi op ons tweede karretje gekwakt. Hij hoort bij dezelfde groep als de eerste pikkedief en Sander wordt een beetje pissig en valt uit tegen de Thai (en dat doet hij niet zomaar!) dat dit toch echt ons karretje is.

We racen naar de Air Asia incheckbalie. Daar staat een flinke rij…Gelukkig gaat het allemaal vrij snel en zijn we snel onze backpacks en onze stress kwijt. We gaan het nu wel halen, no worries dus. We hebben zelfs nog tijd om een broodje te eten en een soort hele flauwe bananensplit te kijken op de tv’s die er hangen. Zouden ze op ieder vliegveld moeten doen, het wachten lijkt ineens sneller te gaan!

Ook deze vlucht verloopt prima en na anderhalf uur zijn we in Krabi. We nemen de shuttlebus naar Krabi-town. We hebben nog niks geboekt maar kunnen hier vast nog wel iets vinden. Eenmaal uit de bus, vinden we het er niet echt gezellig uit zien. We raken aan de praat met een Nederlands stel en die delen onze mening. We horen dat er vanavond nog 1 minivan naar het eiland Ko Lanta gaat. Tsja, wat doen we? Is dat wel slim? We weten eigenlijk helemaal niet hoe of wat daar. Maar ja, dat weten we van Krabi ook niet. We besluiten met z’n vieren toch maar het busje te nemen. Deze zou om 17.00 uur vertrekken en om 19.30 op Ko Lanta zijn.

Na een minuut of twintig rijden stoppen we ineens. Tien minuten wachten op iemand volgens de chauffeur. Tien minuten in het Thais is natuurlijk veel langer dus Sander en Maarten gaan op zoek naar eten. Julie en Suus bestellen bananen, ze komen terug met chips en koekjes. Mannen en boodschappen doen… Uiteindelijk stapt er een Amerikaans stel in en we vertrekken eindelijk.

Omdat Ko Lanta een eiland is, moeten we met de ferry. Het duurt natuurlijk lang voordat we hier op kunnen en na een klein stukje rijden, moeten we weer met een andere ferry. Pffff, we hebben het eindelijk ondertussen wel gehad. Maar ja, even doorbijten nog. Het valt ons wel op dat er opvallend veel vrouwen met hoofddoek rondlopen hier. In de Lonely Planet lezen we dat het merendeel hier moslim is dus dat verklaart veel. Gelukkig lijken ze niet moeilijk te doen over toeristen in korte broek, dat hebben we in Maleisië weleens anders meegemaakt.

In de Lonely Planet hebben we wat guesthouses opgezocht die misschien wel interessant zijn. Omdat we niet de laatste versie hebben, wisselen we nog even met de Amerikanen en wisselen we meteen nog wat tips uit. Zo ideaal hoe dat hier gaat! Long Beach lijkt het meest interessant dus samen met Maarten en Julie laten we ons daar afzetten. Zij hadden van iemand een tip gekregen voor een resort wat mooi was en stom toevallig stonden we daar voor de deur. Of tenminste, aan de weg. Het resort lag aan het strand dus nog best een stukje lopen. Maarten vond het te ver dus ging een tuk tuk halen. Wij liepen door. Eenmaal aangekomen bleek er nog 1 kamer vrij en vonden wij deze veel te duur. Maarten kwam net aan met zijn tuk tuk dus zij hebben de kamer genomen, wij de tuk tuk. Op naar een budgetversie uit de Lonely Planet.

We lieten ons afzetten bij Lanta Emerald Resort en hier was gelukkig nog plaats. Suus bleef bij de tassen en Sander ging de bungalow bekijken. Geen warm water en geen airco maar we waren allang blij dat we iets hadden. De man van het guesthouse vroeg ons te zeggen dat we maar 1 nacht wilden blijven, hij moet de tuk tuk chauffeur namelijk 15% commissie betalen voor iedere nacht dat we blijven. Ongeacht dat we zelf hadden gezegd dat we hierheen wilden. Belachelijk!

Eenmaal in het hutje bleek na een toiletbezoek dat er niet doorgespoeld kon worden. Wel stond er een grote emmer en een bakje om mee te scheppen om alles weg te spoelen. Part of the experience zullen we maar zeggen. De sfeer hier in het guesthouse is heel relaxed, het is meer een strandtent idee. Er staat muziek op, branden vrolijke lichtjes en mensen zijn vriendelijk. We hebben de hele avond op loungekussens gehangen, cocktailtje erbij en het ruisen van de zee (op letterlijk 3 meter afstand) op de achtergrond. We zitten gezellig te kletsen met andere mensen als we opeens schrikken van het feit dat het al half 2 is. We waren eigenlijk om 22.00 uur al doodop dus besluiten maar lekker te gaan slapen na deze slopende dag. We zijn morgen benieuwd naar Ko Lanta bij daglicht want daar hebben we nog niks van gezien.

Een paar fototjes:
https://picasaweb.google.com/112246612687463615216/GoWithTheFlow?authkey=Gv1sRgCN21sOn_kKTVwQE