Kanchanaburi
Blijf op de hoogte en volg Sander & Suus
12 Januari 2013 | Thailand, Kanchanaburi
Na eindelijk een nacht lekker geslapen te hebben op zachte matrassen, krijgen we het signaal dat we officieel vakantie hebben; Suus is ziek. De verkoudheid van gister heeft zich doorgezet tot een griepje. Maar heej, we zijn in Thailand, we doen net of er niks aan de hand is. Met een flinke doos Abu Dhabiaanse paracetamol komt alles goed!
Na een ontbijtbuffet bij Tony’s Place worden we om kwart over 9 opgehaald door de minivan naar Kanchanaburi. In 2,5 uur worden we hierheen gereden. Wederom hebben we niks geboekt maar in de Lonely Planet hebben we gelezen over het Blue Star Guesthouse. We vragen de chauffeur ons hier af te zetten. Bij de receptie vragen we of er nog kamers zijn en dat is gelukkig het geval. De meneer noemt de opties; ventilator, airco, koud of heet water etc. We vragen of we de kamer met airco en heet water mogen zien en zijn blij verrast. Het is een super leuk houten hutje boven het water. Deze nemen we!
We droppen onze backpacks en gaan op zoek naar een apotheek. Hier bij het water zitten erg veel muggen dus het wordt echt tijd om deet te kopen. Daarnaast is Suus bijna door haar neusspray heen. De vriendelijke meneer van de apotheek helpt ons met het uitzoeken van het juiste flesje deet. Vervolgens geven we hem het flesje Etos neusspray en vragen of hij iets heeft tegen ‘a cold’. Hij knikt enthousiast en komt terug met een doosje waarin wij direct de Thaise versie van Otrivin herkennen. Suus is gerustgesteld!
Na een kleine lunch willen we naar de River Kwai Bridge. De tuktuks (of zo noemen wij ze in ieder geval) hier zijn weer anders dan de twee varianten die we al gezien hebben. Het is een scooter met daaraan een ijzeren constructie met een bankje die aan de voorkant open is. Heel veilig….Maar goed, living on the edge, die nemen we.
Bij de brug stikt het van de toeristen. We lopen over het spoor een keer de brug op en neer en moeten nog aan de kant springen voor de trein die ineens langs komt. Het is leuk om te zien maar we zijn er vrij snel klaar. Als we wat willen gaan drinken, zien we naast ons ineens iets bewegen. Er ligt een panter! Weliswaar aan een ketting, maar toch. Men kan er, uiteraard tegen betaling, mee op de foto. Het beest is hartstikke suf en reageert nergens op. Zelfs niet als een toerist hem tussen zijn tenen port. We krijgen er geen fijn gevoel bij.
We hebben besloten dat we het JEATH museum willen bezoeken. Een museum over de krijgsgevangenen die de Death Railway moesten bouwen tijdens de 2e wereldoorlog. Een gewone taxi vinden we te duur dus we laten ons weer brengen door zo’n scooter taxi. Het is 6km rijden en echt buiten het toeristisch gebied. In het museum staat 1 barak met wat informatie en we zijn er vrij snel doorheen. Suus voelt zich steeds beroerder dus we besluiten terug te gaan naar het guesthouse. Dat is makkelijker gezegd dan gedaan, buiten het toeristisch gebied betekent geen taxi’s. Suus voelt zich te ziek dus Sander gaat in z’n eentje op pad naar vervoer. Hij loopt richting busstation en ziet ineens een taxi rijden die er net zo uitziet als in Bangkok. En dat klopt, hij komt uit Bangkok en heeft waarschijnlijk mensen hierheen gebracht. Sander stapt in maar de chauffeur weet niet waar hij heen moet dus Sander wijst zelf de weg terug richting Suus. Daarna weet de chauffeur ook niet de weg naar het guesthouse. Hij gaat het vragen, komt terug en blijkt een man op een scooter te hebben geregeld die voor ons uitrijdt. Uiteindelijk betalen we de chauffeur volgens de meter en daarnaast de scooterchauffeur nog 30 baht.
In het guesthouse doet Suus een dutje en Sander geniet van de ondergaande zon op het balkon van ons hutje. Daarna besluiten we wat te gaan eten. Want ons vanmiddag ook al opviel is dat hier ontzettend veel westerse mannen met, vaak veel jongere en vooral mooiere, Thaise vrouwen zitten. In sommige restaurants zitten echt alleen maar van dat soort stelletjes. We worden er allebei een beetje misselijk van maar kunnen uiteindelijk gelukkig een leuk tentje vinden waar het publiek wat gezelliger is. Na het eten gaan we terug naar het guesthouse en bedenken dat het waarschijnlijk wel verstandig is om lekker vroeg te gaan slapen. Vanwege de hele vele beestjes hier boven het water, gebruiken we vannacht voor het eerst de klamboe (wederom met dank aan Marleen en Christian voor het lenen!). Heel bijzonder is dat ook hier weer geen lakens zijn dus wij zijn blij met onze lakenzak.
De foto's van vandaag:
https://picasaweb.google.com/112246612687463615216/Kanchanaburi?authkey=Gv1sRgCLLs1eGH2tTqgQE
Na een ontbijtbuffet bij Tony’s Place worden we om kwart over 9 opgehaald door de minivan naar Kanchanaburi. In 2,5 uur worden we hierheen gereden. Wederom hebben we niks geboekt maar in de Lonely Planet hebben we gelezen over het Blue Star Guesthouse. We vragen de chauffeur ons hier af te zetten. Bij de receptie vragen we of er nog kamers zijn en dat is gelukkig het geval. De meneer noemt de opties; ventilator, airco, koud of heet water etc. We vragen of we de kamer met airco en heet water mogen zien en zijn blij verrast. Het is een super leuk houten hutje boven het water. Deze nemen we!
We droppen onze backpacks en gaan op zoek naar een apotheek. Hier bij het water zitten erg veel muggen dus het wordt echt tijd om deet te kopen. Daarnaast is Suus bijna door haar neusspray heen. De vriendelijke meneer van de apotheek helpt ons met het uitzoeken van het juiste flesje deet. Vervolgens geven we hem het flesje Etos neusspray en vragen of hij iets heeft tegen ‘a cold’. Hij knikt enthousiast en komt terug met een doosje waarin wij direct de Thaise versie van Otrivin herkennen. Suus is gerustgesteld!
Na een kleine lunch willen we naar de River Kwai Bridge. De tuktuks (of zo noemen wij ze in ieder geval) hier zijn weer anders dan de twee varianten die we al gezien hebben. Het is een scooter met daaraan een ijzeren constructie met een bankje die aan de voorkant open is. Heel veilig….Maar goed, living on the edge, die nemen we.
Bij de brug stikt het van de toeristen. We lopen over het spoor een keer de brug op en neer en moeten nog aan de kant springen voor de trein die ineens langs komt. Het is leuk om te zien maar we zijn er vrij snel klaar. Als we wat willen gaan drinken, zien we naast ons ineens iets bewegen. Er ligt een panter! Weliswaar aan een ketting, maar toch. Men kan er, uiteraard tegen betaling, mee op de foto. Het beest is hartstikke suf en reageert nergens op. Zelfs niet als een toerist hem tussen zijn tenen port. We krijgen er geen fijn gevoel bij.
We hebben besloten dat we het JEATH museum willen bezoeken. Een museum over de krijgsgevangenen die de Death Railway moesten bouwen tijdens de 2e wereldoorlog. Een gewone taxi vinden we te duur dus we laten ons weer brengen door zo’n scooter taxi. Het is 6km rijden en echt buiten het toeristisch gebied. In het museum staat 1 barak met wat informatie en we zijn er vrij snel doorheen. Suus voelt zich steeds beroerder dus we besluiten terug te gaan naar het guesthouse. Dat is makkelijker gezegd dan gedaan, buiten het toeristisch gebied betekent geen taxi’s. Suus voelt zich te ziek dus Sander gaat in z’n eentje op pad naar vervoer. Hij loopt richting busstation en ziet ineens een taxi rijden die er net zo uitziet als in Bangkok. En dat klopt, hij komt uit Bangkok en heeft waarschijnlijk mensen hierheen gebracht. Sander stapt in maar de chauffeur weet niet waar hij heen moet dus Sander wijst zelf de weg terug richting Suus. Daarna weet de chauffeur ook niet de weg naar het guesthouse. Hij gaat het vragen, komt terug en blijkt een man op een scooter te hebben geregeld die voor ons uitrijdt. Uiteindelijk betalen we de chauffeur volgens de meter en daarnaast de scooterchauffeur nog 30 baht.
In het guesthouse doet Suus een dutje en Sander geniet van de ondergaande zon op het balkon van ons hutje. Daarna besluiten we wat te gaan eten. Want ons vanmiddag ook al opviel is dat hier ontzettend veel westerse mannen met, vaak veel jongere en vooral mooiere, Thaise vrouwen zitten. In sommige restaurants zitten echt alleen maar van dat soort stelletjes. We worden er allebei een beetje misselijk van maar kunnen uiteindelijk gelukkig een leuk tentje vinden waar het publiek wat gezelliger is. Na het eten gaan we terug naar het guesthouse en bedenken dat het waarschijnlijk wel verstandig is om lekker vroeg te gaan slapen. Vanwege de hele vele beestjes hier boven het water, gebruiken we vannacht voor het eerst de klamboe (wederom met dank aan Marleen en Christian voor het lenen!). Heel bijzonder is dat ook hier weer geen lakens zijn dus wij zijn blij met onze lakenzak.
De foto's van vandaag:
https://picasaweb.google.com/112246612687463615216/Kanchanaburi?authkey=Gv1sRgCLLs1eGH2tTqgQE
-
12 Januari 2013 - 07:22
Grard & Bep:
Heey Suus wat jammer dat je ziek bent.
Beterschap. -
12 Januari 2013 - 08:34
Ineke:
Veel beterschap Suus.
Beterschap gewenst. -
12 Januari 2013 - 08:36
Ineke:
Ik zie net dat ik je wel 2 keer beterschap wens, beetje raar. Het is hier zaterdagochtend nog vroeg voor mijn doen en zit tijdens het ontbijt jullie verslag te lezen. ik heb even niet goed opgelet. Maar: Beterschap dus!!! -
12 Januari 2013 - 08:45
Toon Steenbergen:
Dat is dus 3x beterschap van Ineke, en ik sluit me daarbij aan. Wat een leuk verblijf, zo'n hut boven het water. -
12 Januari 2013 - 10:47
Door:
Hopen dat je met alle hulpmiddeltjes weer snel wat beter wordt, succes -
12 Januari 2013 - 12:09
Chantal:
Wij hopen ook dat de neusspray snel helpt en je, je maar snel beter mag gaan voelen suus! -
12 Januari 2013 - 12:59
Gonnyretera:
IK HOOPDAT JE WEER SNEL BETER BENT IK GENIET STEEDS WEER VAN JULLIE VERSLAG NOG HEEL VEEL FIJNE DAGEN GROETJES
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
