Per spoor (kedeng, kedeng)

Na een redelijke nachtrust begon de dag weer vrij vroeg. Om 9 uur zouden we door de mensen van het guesthouse naar het treinstation gebracht worden. Fris, koud, gedoucht en Suus helaas een beetje ziek (verkouden/grieperig) zaten we aan het ontbijt. Toast en vers fruit. Het fruit heeft hier toch echt wel wat meer smaak dan bij ons. Uiteindelijk vertrekken we pas 20 minuten later dan gepland. Een fransman gaat iets voor 9 even zijn jas pakken en blijft 20 minuten weg. Wij balen want onze trein gaat om 10 uur en die willen we niet missen. De volgende gaat namelijk pas een paar uur later. Uiteindelijk staan we dus maar met z’n vijven demonstratief op, nemen afscheid van de andere gasten en stappen in de truck. Dat blijkt genoeg om de man te gaan halen en we worden met z’n negenen opgepropt achterin de pick-uptruck naar het station gebracht.

Op het station aangekomen kopen we voor 23 baht pp (€0,62) een ticket naar Ayutthaya. Via een wiebelige houten loopplank over het spoor, komen we bij het juiste perron. Op het perron staan heel veel politiemannen (of zoiets) met grote honden. De honden snuffelen aan onze backpacks maar lopen gelukkig rustig verder. Om 10 uur is er nog geen trein, deze komt uiteindelijk om 10.50 uur.

Met z’n vijven (wij, 2 Nederlanders en 1 Duits meisje) hijsen we ons in de trein. Dit gaat nog niet zo makkelijk met een zware backpack via het smalle steile trappetje. We zoeken een plaatsje in de trein die toch wel behoorlijk vol zit. Uiteindelijk lukt het om met z’n allen bij elkaar te gaan zitten. We hebben een 3e klas trein met verder alleen maar Thai. Tijdens de hele reis komen er constant (letterlijk minimaal 5 keer per minuut) mensen door het gangpad lopen om van alles te verkopen; noodles, boekjes, flesjes drinken, stokjes vlees en dingen die we niet thuis kunnen brengen. Er wordt vooral ook hard bij geroepen en niet alles ruikt even fris.

Uiteraard hebben wij geen idee waar we eruit moeten. Na een uur of 2, vragen we het aan een man die bij ons in de buurt zit. Hij zegt nog 6 stations. Een station of 5 later vragen we het weer en dan zegt hij nog 4 stations. Huh?! Dan blijkt dat de trein om sommige kleine stations soms wel en soms niet stopt. Altijd een verrassing dus. Opeens komt de conducteur. Hij controleert onze kaartjes en blijft bij ons staan wachten. We begrijpen niet helemaal waarom. Wanneer we weer voorbij een station komen, tikt hij ons aan en zegt dat we er de volgende uit moeten. Dan loopt hij verder. Super fijn! We tillen de backpacks van de bagagerekken en gaan vast klaar staan. Na een reis van ongeveer 3 uur komen we aan in Ayuthaya.

Eenmaal buiten breekt het zweet ons meteen uit. Het is heel erg heet en benauwd. We weten dat we met een pond de rivier over moeten dus gaan daarna op zoek. We nemen afscheid van het Duitse meisje die de andere kant op moet. We gaan verder met de twee Nederlanders, op zoek naar een guesthouse want we hebben nog niks geboekt. Met een kaartje bereiken we de pond en steken voor 4 baht over. Het Duitse meisje heeft ons een guesthouse aangeraden waar we naar zoeken. We worden aangesproken door tuktuk drivers, maar besluiten te lopen. Ze vragen waar we heen gaan en wijzen ons nog wel de weg, wat we maar half geloven. Al zwetend en sjouwend met de backpacks komen we terecht op een marktje waar overal stinkend vlees en vis ligt. Sander zoekt de weg en Suus loopt er kokhalzend achteraan. Uiteindelijk besluiten we de weg te vragen en dan vinden we het vrij snel. De tuktuk chauffeurs hadden ons de juiste kant ingestuurd. Deze zijn dus beter te vertrouwen dan in Bangkok. Helaas is dit guesthouse (Tony’s Place) vol. We lopen door naar de volgende, bekijken daar de kamer maar vinden het niks. Op naar nummer 3; Chantana House. We mogen daar niet met schoenen naar binnen en de vloer glanst als een spiegel. De kamers zien er prima uit, hebben airco en zijn redelijk betaalbaar dus we besluiten hier met z’n vieren 2 kamers te boeken.

Ondertussen is het al 15.00 uur en wij zijn hier alleen vanmiddag, morgen willen we alweer verder. Omdat we geen tijd hebben in weer een halve dag openbaar vervoer, boeken we meteen minivan naar Kanchanaburri. We boeken ook meteen een boottocht voor zo meteen en eten en drinken snel even wat bij Tony’s Place.

Om 16.00 uur staan we met z’n vieren klaar voor de lift naar de boot. We worden met z’n 7’en in een kleine tuktuk gepropt waarbij we ons moeten vasthouden om er niet uit te vallen. In de longtailboat hebben we gelukkig wat meer ruimte. We bezoeken als eerste de tempel Wat Panan Choeng. Hier staat een gigantische buddha. We kijken 20 minuten wat rond en gaan terug naar de boot. Onderweg op de boot zien we weer veel mooie dingen en kleine jongetjes die de Gangnam Style beginnen te dansen en salto's maken in het water zodra wij langs komen. Wij zijn hun publiek.

De volgende locatie is weer een tempel en wat ruïnes. De derde stop zijn ruïnes die mede door de ondergaande zon erg indrukwekkend zijn.

Na de boottocht worden we afgezet op de night market. We kijken hier wat rond, eten hele goedkope verse sushi en watermeloen en lopen met z’n vieren terug naar het guesthouse. Echter, dat denken we. We verdwalen compleet en besluiten maar een tuktuk of taxi terug te nemen. Normaal word je gek van de chauffeurs die je aanspreken, nu is er natuurlijk geen te bekennen. Na lang wachten komt er een tuktuk voorbij die ons netjes thuis brengt.

We douchen even en gaan nog wat drinken met z’n vieren. Een gezellige avond met bier, cocktails en voor Sander een lekkere cheeseburger.

Terug in ons guesthouse slapen we voor het eerst in onze lakenzak aangezien hier geen dekens of lakens zijn. Het bed ligt echter, ook voor het eerst, heerlijk!

Foto's:
https://picasaweb.google.com/112246612687463615216/PerSpoorKedengKedeng?authkey=Gv1sRgCMq5uOCq6I3hggE#