Het OV, daar kom je overal mee!
Blijf op de hoogte en volg Sander & Suus
08 Januari 2013 | Thailand, Pak Chong
Vandaag hebben we voor het eerst een wekker gezet. Toch hadden we die, ondanks onze night out niet nodig. We zijn een beetje gaar maar staan vlug op voor ons laatste ontbijtje bij Lamphu House. We moeten nog uitzoeken hoe we vandaag naar Pak Chong gaan maar net nu begeeft de wifi het. Dan maar even voor 10 baht (ongeveer 25 cent) op een gewone computer internetten.
Na het ontbijt pakken we onze backpacks in, checken uit en gaan op zoek naar een taxi. De eerste die we aanhouden zet meteen de meter aan, wow! Voor 120 Baht op de meter rijden we in een half uur naar het North Eastern busstation. Dat is wel wat anders dan sommige chauffeurs durven te vragen.
Op het station zien we alleen maar bordjes met Thaise tekens. Gelukkig worden we aangesproken door een meneer die Engels spreekt en die wijst ons naar level 3. Daar worden we bij de Information doorverwezen naar het juiste loket. Achteraf hadden we dit zelf kunnen zien, dit is het enige loket waar de bestemming in westerse tekens staat. Een toeristische bestemming dus. Er staan alleen wel tientallen loketjes waardoor je door de bomen het bos niet meer ziet. Maar goed, loket gevonden en een ticket gekocht. Voor 118 Baht pp gaan wij naar Pak Chong, wat een prijzen!
We halen iets te eten want we weten nog niet hoe lang we precies onderweg zijn en we hebben nog niet geluncht. Op weg naar platform 70, vanuit daar vertrekt onze bus. Het gaat allemaal erg soepel en we hebben de bus in no time gevonden. Eenmaal in de bus valt het ons op dat wij de enige niet local zijn. Na een blik in de Lonely Planet komen we erachter dat we de 2e klas non-airco bus hebben. Waarschijnlijk nemen alle toeristen de 1e klasse. Wij vinden deze echter prima en genieten van het uitzicht.
Het lastige is dat we vrij snel merken dat we Bangkok uit zijn en dat hier alles alleen nog maar in Thaise tekens staat aangegeven. Onleesbaar voor ons dus. We hebben geen idee waar we eruit moeten. We vragen aan het meisje dat in de bus de kaartjes verzorgt om ons te waarschuwen als we in Pak Chong zijn. Ze verstaat helaas geen woord van wat we zeggen en wordt er helemaal verlegen van. Achteraf blijkt ze het wel begrepen te hebben want na een reis van 3 uurtjes, komt ze ons netjes halen als we in Pak Chong zijn.
Amper uit de bus worden we aangesproken door een dame die vraagt of we een tour geboekt hebben. We dachten eerst dat ze ons iets wilde verkopen maar het blijkt dat zij ons gratis gratis naar het guesthouse brengt waar de tour bij hoort. Suus is echter wat achterdochtig en vertrouwd het allemaal niet. Al helemaal niet als de backpacks achterin de pickup truck gegooid worden waar iedereen gewoon bij kan. Sander heeft dus de hele weg achterstevoren gezeten om de backpacks in de gaten te houden. Gelukkig was Sander erg relaxed want hij had dit al in de Lonely Planet gelezen. We haalden nog een “farang” (buitenlander) op die voor ons niet zo heel buitenlands bleek te zijn; ze komt uit Utrecht. De dame vertelde nog dat zij dus voor alle guesthouses en bureaus de mensen ophaalt vanaf de bushaltes. Iedereen in de stad weet dat ze haar moeten bellen als ze een westerling op straat zien lopen. Ze bellen haar en roepen “farang, farang” en dan weet zij genoeg.
Goed, we worden gedropt bij het Greenleaf Guesthouse. Het ligt aan een hele drukke weg met aan de voorkant wat tafels, een restaurant wat er op het eerste gezicht uitziet als een garage en 15 katten (maar geen muizen!). We worden naar onze bungelow gebracht. Niet super schoon en al helemaal niet luxe. Suus moest even omschakelen. Vooral omdat het er ook niet naar uitziet dat hier iets vegetarisch te krijgen is. We lopen daarom naar de 7/11 en slaan daar wat broodjes in voor vanavond en morgen.
Wonder boven wonder heeft dit guesthouse geweldige wifi en we zitten nu dan ook aan de tafels bij het restaurant gezellig wat te kletsen met de andere gasten en wat te drinken met de Thaise versie van Gangnam Style op de achtergrond. Wel met lange broek en longsleeve want het stikt hier van de muggen en wij zijn vergeten deet te kopen…
Foto's:
https://picasaweb.google.com/112246612687463615216/HetOVDaarKomJeOveralMee?authkey=Gv1sRgCPj_yOnjmZ3u8QE#
Na het ontbijt pakken we onze backpacks in, checken uit en gaan op zoek naar een taxi. De eerste die we aanhouden zet meteen de meter aan, wow! Voor 120 Baht op de meter rijden we in een half uur naar het North Eastern busstation. Dat is wel wat anders dan sommige chauffeurs durven te vragen.
Op het station zien we alleen maar bordjes met Thaise tekens. Gelukkig worden we aangesproken door een meneer die Engels spreekt en die wijst ons naar level 3. Daar worden we bij de Information doorverwezen naar het juiste loket. Achteraf hadden we dit zelf kunnen zien, dit is het enige loket waar de bestemming in westerse tekens staat. Een toeristische bestemming dus. Er staan alleen wel tientallen loketjes waardoor je door de bomen het bos niet meer ziet. Maar goed, loket gevonden en een ticket gekocht. Voor 118 Baht pp gaan wij naar Pak Chong, wat een prijzen!
We halen iets te eten want we weten nog niet hoe lang we precies onderweg zijn en we hebben nog niet geluncht. Op weg naar platform 70, vanuit daar vertrekt onze bus. Het gaat allemaal erg soepel en we hebben de bus in no time gevonden. Eenmaal in de bus valt het ons op dat wij de enige niet local zijn. Na een blik in de Lonely Planet komen we erachter dat we de 2e klas non-airco bus hebben. Waarschijnlijk nemen alle toeristen de 1e klasse. Wij vinden deze echter prima en genieten van het uitzicht.
Het lastige is dat we vrij snel merken dat we Bangkok uit zijn en dat hier alles alleen nog maar in Thaise tekens staat aangegeven. Onleesbaar voor ons dus. We hebben geen idee waar we eruit moeten. We vragen aan het meisje dat in de bus de kaartjes verzorgt om ons te waarschuwen als we in Pak Chong zijn. Ze verstaat helaas geen woord van wat we zeggen en wordt er helemaal verlegen van. Achteraf blijkt ze het wel begrepen te hebben want na een reis van 3 uurtjes, komt ze ons netjes halen als we in Pak Chong zijn.
Amper uit de bus worden we aangesproken door een dame die vraagt of we een tour geboekt hebben. We dachten eerst dat ze ons iets wilde verkopen maar het blijkt dat zij ons gratis gratis naar het guesthouse brengt waar de tour bij hoort. Suus is echter wat achterdochtig en vertrouwd het allemaal niet. Al helemaal niet als de backpacks achterin de pickup truck gegooid worden waar iedereen gewoon bij kan. Sander heeft dus de hele weg achterstevoren gezeten om de backpacks in de gaten te houden. Gelukkig was Sander erg relaxed want hij had dit al in de Lonely Planet gelezen. We haalden nog een “farang” (buitenlander) op die voor ons niet zo heel buitenlands bleek te zijn; ze komt uit Utrecht. De dame vertelde nog dat zij dus voor alle guesthouses en bureaus de mensen ophaalt vanaf de bushaltes. Iedereen in de stad weet dat ze haar moeten bellen als ze een westerling op straat zien lopen. Ze bellen haar en roepen “farang, farang” en dan weet zij genoeg.
Goed, we worden gedropt bij het Greenleaf Guesthouse. Het ligt aan een hele drukke weg met aan de voorkant wat tafels, een restaurant wat er op het eerste gezicht uitziet als een garage en 15 katten (maar geen muizen!). We worden naar onze bungelow gebracht. Niet super schoon en al helemaal niet luxe. Suus moest even omschakelen. Vooral omdat het er ook niet naar uitziet dat hier iets vegetarisch te krijgen is. We lopen daarom naar de 7/11 en slaan daar wat broodjes in voor vanavond en morgen.
Wonder boven wonder heeft dit guesthouse geweldige wifi en we zitten nu dan ook aan de tafels bij het restaurant gezellig wat te kletsen met de andere gasten en wat te drinken met de Thaise versie van Gangnam Style op de achtergrond. Wel met lange broek en longsleeve want het stikt hier van de muggen en wij zijn vergeten deet te kopen…
Foto's:
https://picasaweb.google.com/112246612687463615216/HetOVDaarKomJeOveralMee?authkey=Gv1sRgCPj_yOnjmZ3u8QE#
-
08 Januari 2013 - 15:45
Daniëlle:
Hoi Sander en Suus,
Wat heerlijk om twee verslagen op één dag te lezen. Zo even tussen het werkende leven door een momentje om te dagdromen over verre oorden en avontuurlijke reizen.
Suus, ik kan me voorstellen dat het acclimatiseren is, waarbij je echt uit je comfort zone moet komen :). Maar mijn ervaring is dat juist die momenten achteraf veel goede herinneringen oproepen. Dus geniet er zeer zeker van.
Heel veel plezier de komende dagen, want volgens mij is Khao Yai een prachtig gebied.
Groetjes van Daniëlle -
08 Januari 2013 - 19:03
Toon:
Helemaal eens met Danielle, wat een verrassing om twee verslagen op 1 dag te krijgen.
En wat die "erbarmelijke" omstandigheden betreft; "Go with the flow, take it as it comes."
-
08 Januari 2013 - 19:48
Marleen En Christian :
je voelt je vast steeds minder farang als je wat langer daar bent. Veel plezier nog en keep the posts coming! -
08 Januari 2013 - 19:59
Simone:
Weer hartstikke leuk om te lezen, jullie reisverslag! De foto's bekijken lukt minder goed. Alleen de foto's van jullie vertrek krijg ik te zien. (blijf een digibeet:).
Groetjes,
Simone -
08 Januari 2013 - 22:42
Wendy:
Aaaah, heerlijk als we dit lezen!!
Nog steeds blijft Thailand onze nummer 1 bestemming. Pittige soepjes, lieve Thaise mensjes enz...
We kijken uit naar jullie volgende reisverslag!!
Groetjes uut Wieert :)
Foto's krijgen we helaas (nog) niet te zien....?
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
