Clubbin’ Bangkok

Gisteren zijn we de dag begonnen met een lekker ontbijt in ons guesthouse. We hebben een beetje zitten relaxen en nog wat dingen uitgezocht voor de reis voor de volgende bestemming na Bangkok.
Om 13.00 moesten we ons melden bij het Grand China Princess Hotel voor de fietstocht met Co van Kessel. Of ja, zijn organisatie want Co zelf, echt een begrip hier onder de toeristen, is een tijd terug overleden. Maar goed, aangezien het verkeer hier drama is, besloten we op tijd te vertrekken. Onze tuk tuk chauffeur die ons nu vervoerde, reed een stuk relaxter dan de vorige. Wel maakte hij bij ieder stoplicht een praatje met de chauffeur naast hem, erg gezellig.

We kwamen netjes op tijd aan bij het hotel en werden verwezen naar de lobby. Daar kregen we een welkomstdrankje en hoorden veel Nederlanders om ons heen. We raakten aan de praat met Anne. Om half 1 riep de Nederlandse gids dat we al compleet waren dus naar de busjes konden. Okay, wij wisten niet dat we met een busje moesten maar liepen braaf achter de gids aan. Wij stonden achteraan de in de rij en toen wij “aan de beurt waren”, waren de busjes vol. Dat is raar…Nee, is niet raar, we hadden ons bij de verkeerde groep aangesloten. Deze groep was een Fox reis en gingen nu alleen maar lunchen! Grote lol natuurlijk, bijna onze fietstocht gemist voor een lunch.

Terug in de lobby stonden er mannetjes met gele Co van Kessel shirts. Nu wisten we zeker dat we goed zaten. We werden naar de parkeergarage gebracht en mochten daar een fiets uitkiezen. Daar gingen we! Best even spannend, het verkeer in Bangkok is echt een grote chaos namelijk. Er lijken niet echt regels te zijn maar toch blijkt het allemaal goed te gaan. We gingen vrij snel over van de drukke grote straat naar kleine steegjes. Niet minder spannend want het waren echt hele smalle donkere steegjes en er liepen ook gewoon mensen. We fietsen over een markt waar de meest bijzondere dingen lagen. Sander riep naar Suus om naar niet teveel om zich heen te kijken. Na een poosje fietsen staken we met een pondje de rivier over om aan de andere kant verder te fietsen. Hier was het meteen een stuk rustiger en ruimer. We fietsen weer een hele tijd maar hebben waarschijnlijk qua afstand niet veel afgelegd. Het tempo was zodanig dat je af en toe moest uitkijken dat je niet omviel. Uiteindelijk stoppen we bij een longtailboot. De fietsen worden erop geladen, wij worden aan boord gehesen en daar gaan we. Dit was erg gaaf, de boot gaat verbazingwekkend snel en je ziet prachtige dingen onderweg. Er zijn veel hutjes langs het water waar, zo lijkt het, de armere mensen van Bangkok wonen. Er staan kleine kindjes langs de kant te zwaaien en kinderen zwemmen in het vieze water.

Na de boot fietsen we door het rijkere deel met sjieke huizen. Deze schijnen omgerekend €25.000 te kosten. Nog peanuts natuurlijk. Veel nieuwbouw en heel veel zwerfhonden. Weer een tijd later wordt het een stuk groener, erg mooi. We fietsen over een smal paadje boven het water. Best spannend, zeker als je net als Suus nogal onhandig bent aangelegd en regelmatig ineens begint te slingeren. De uitzichten waren erg mooi maar we werden ondertussen behoorlijk moe, zweterig (het was heet!), dorstig en hongerig. We stopten bij een winkeltje en kregen daar chips, drinken en ijs. We hoorden dat we nog 20km te gaan hadden en daar schrokken we behoorlijk van. Zeker in dit tempo. Suus had ondertussen ook overal pijn want de fiets was niet zo comfortabel. Ze dacht dat alle fietsen zo waren totdat Sander op haar fiets ging zitten en opmerkte dat dit echt een rot fiets was. Uiteraard vond Sander, lief als hij altijd is, het geen probleem om voor het laatste stuk van fiets te ruilen. Gelukkig bleek het allemaal mee te vallen want wat wij niet wisten was dat we een groot deel van de 20km per boot af zouden leggen. Bij de boot kregen we ook nog wat brood om de honderden gigantische vissen te voeren.

Terug in het hotel kregen we vochtig doekje om ons wat op te frissen, heerlijk! Wat voelden we ons vies en het doekje was ook behoorlijk zwart na een rondje gezicht en handen poetsen. Anne stelden voor om een taxi te delen naar Khao San Road. Ook Sjors die daar in de buurt zijn guesthouse had, ging mee. Een taxi is hier al niet duur maar op deze manier natuurlijk helemaal goed te doen. We spraken af ’s avonds wat te gaan eten maar niet zonder eerst even lekker te gaan douchen. Wat was dat fijn na zo’n dag!

Om half 8 hadden we afgesproken voor de Starbucks (die heb je hier ook gewoon) en dronken eerst een koffie. Vervolgens gingen we iets eten in het straatje bij ons guesthouse. Sander probeerde de Pad Thai en Suus rijst met green curry (vega!). Sander’s eten was erg lekker, Suus hield het na een paar happen voor gezien omdat haar mond in brand stond. Tijd om nog wat te drinken op Khao San Road. We kwamen in een bar terecht waar een band aan het spelen was, erg gezellig. Redelijk wat biertjes later besloten we verder te gaan. Wat frisse lucht voor Sanders ogen kon ook geen kwaad, hij heeft al sinds we hier zijn last van zijnlenzen. Eenmaal buiten leek het Anne wel een goed idee om een schorpioen te proeven. Die worden hier gewoon gefrituurd op een stokje op straat verkocht. Er bleek niet veel smaak aan te zitten maar leuk was het zeker! Omdat we nog niet echt zin hadden om naar huis te gaan, gingen we naar ‘The Club’. Dit was wel echt ontzettend gaaf. Onze stijl muziek, lekkere drankjes en alleen maar vrolijke dansende mensen op slippertjes. Het plan om vroeg naar bed te gaan omdat we morgen vroeg op willen staan mislukte alweer, dit was veel te leuk. Na een fantastische avond nemen we afscheid van Sjors en Anne en gaan doodmoe maar voldaan terug naar Lamphu House voor ons laatste nachtje hier. Vandaag (de volgende dag dus) vertrekken we naar Pak Chong voor een bezoek aan het Khao Yai National Park. We moeten alleen nog uit zien te vogelen hoe we hier precies komen….We weten niet of we de komende dagen wifi hebben maar ga er maar gewoon vanuit dat het goed gaat met ons :-)

Het bewijs:
https://picasaweb.google.com/112246612687463615216/ClubbinBangkok?authkey=Gv1sRgCNmLpKKm3vmKyQE#