You just got into Harvard!

Na de nacht heerlijk geslapen te hebben in het fantastische bed van ons hotel, ontbeten we met een cream cheese bagel. Daarna namen we de metro naar Harvard. Wij wilden deze Ivy League University weleens met eigen ogen bekijken! We kochten tickets voor de Hahvahd tour (met H’s ipv R’s) die gedaan wordt door huidige studenten. De insteek van de tour is een stukje geschiedenis en architectuur maar vooral het leven van de student en de bijborende gossip. Leuk!

Onze tourguide was een meisje wat Sociology studeerde en eruit zag of ze een flinke kater had. Maakte allemaal niks uit, ze deed het geweldig! Ze begon de tour met een rondje applaus voor onszelf: “You just got into Harvard. See, it’s not that hard”. Ze vertelde super enthousiast met veel leuke anekdotes en grappen. Zo is er een beeld van de oprichter van Harvard wat niet de oprichter is. Men weet namelijk niet hoe die kerel er uit ziet. Hoe dan ook, het verhaal gaat dat je zijn linkervoet kan aanraken voor good luck. Echter, het beeld staat midden tussen de freshmen dorms. Die vinden al die toeristen die in de weg lopen als zij te laat zijn voor hun class natuurlijk maar irritant. Dus hebben zij er een sport van gemaakt om de meest gore dingen op de voet te smeren om wraak te nemen op de toeristen. Onze tourguide benadrukte dat ze echt geen grapje maakte en we de voet beter niet konden aanraken of in ieder geval onze handen achteraf goed te wassen.

We liepen verder met leuke verhalen over de dorms, bibliotheek en typische Harvard weetjes. Er zijn ontzettend veel bekende mensen die hier gestudeerd hebben zoals Bill Gates, JFK, Matt Damon en Mark Zuckerberg, de oprichter van Facebook. Ze wees van iedereen in welke dorm ze gewoond hadden. Sowieso woont iedereen hier bijna op de campus. Alles wordt dan ook voor je geregeld. Zo is er een gigantische dining hall waar de studenten te eten krijgen. Het is echter niet goedkoop om hier te studeren, ongeveer $75.000 per jaar. Toch is het blijkbaar zo dat wanneer je ouders dit echt niet kunnen betalen maar jij wel geschikt bent als student (en dat wordt uitgebreid getest, je komt echt niet zomaar binnen) dat Harvard (een deel van) de kosten vergoed. De diversiteit qua afkomst van studenten is hierdoor gigantisch. Sommige mensen zitten ook bij speciale clubs. Hiervoor moet je uitgenodigd worden en kost je ongeveer nog $10.000 per jaar. Er zijn clubs die bijvoorbeeld eens in de zoveel tijd naar Londen vliegen om daar te eten en vervolgens weer terug vliegen. Bizar.

Na de tour kwamen we bij een tentje waar we een gratis yoghurt (volgens ons noemen wij dit gewoon ijs, maar goed) konden ophalen. Zelf tappen en eindeloos versieren met alle toppings die je maar kan verzinnen. We liepen nog wat over de campus en lieten ons bij een soort terras in Fatboys vallen om een uurtje heerlijk in de zon door te brengen en mensen te kijken. Het leukste was om de studenten af te luisteren. Wij zijn natuurlijk op vakantie en hebben af en toe het geval dat we op een soort filmset lopen, deze mensen hebben het onderling gewoon over dat die ene docent irritant is en dat ze niet goed genoeg geleerd hebben. Heel herkenbaar allemaal.

In de middag wilden we de Freedom Trail gaan lopen. Tenminste, Sander wilde dit graag. Deze wandeling door Boston komt langs veel historische gebouwen die een belangrijke rol in de geschiedenis van de USA hebben gespeeld. We namen de metro naar het beginpunt en gingen van start. Het weer was heerlijk dus het was geen straf om lekker te wandelen. Bij ieder gebouw las Sander uit de reisgids voor wat het was en maakte hij een foto. Suus vond er niks aan maar sjokte braaf achter Sander aan. Sander bleef volhouden dat hij het leuk vond. Toen we bij een heel mooi gebouw kwamen wat helemaal in de steigers stond en wat je dus amper zag, kregen we ontzettend de slappe lach. Sander was te eigenwijs om toe te geven dat hij er ook niks aan vond en Suus deed overdreven nep geïnteresseerd. Uiteindelijk kwam de aap uit de mouw; Sander vond er geen bal aan. We besloten de rest van de middag lekker en beetje rond te wandelen en te genieten van het mooie weer.

Tegen de avond kwamen we bij een marktje terecht waar we wat gingen eten. De Mexicaan bij wie we een burrito kochten, riep enthousiast “Oooh, Amsterdam Ajax!” toen hij hoorde dat we uit Nederland komen. Sander trekt een vies gezicht waarop de man roept “Ooh, PSV Eindhoven?!”. Dat lijkt er meer op!

Op de kaart leek het alsof we vrij ver van ons hotel af waren. We besloten echter toch nog maar een stuk te gaan lopen want we wilden nog even terug naar Little Italy. Het centrum hier is heel compact en dat bleek, we waren eigenlijk heel dichtbij en in no time dus op de juiste locatie. We wilden graag nog even naar een pastry shop die we gisteravond gezien hadden. Toen stond hier letterlijk een meterslange rij op straat, allemaal mensen aan het wachten om hier hun pastry te halen. De mevrouw van het restaurant waar we gisteren aten, vertelden ons dat dat altijd zo was. Gelukkig viel de rij nu wel mee en wij kochten twee beroemde Italiaanse Cannolies.

Op weg naar het hotel kwamen we ontzettend veel mensen tegen in zwart/gele kleding. Bleek dat het ijshockey stadion van Boston bij ons hotel om de hoek zit en de Boston Bruins moesten hier vanavond spelen. Een gezellig sfeertje om de dag mee af te sluiten!

Foto's:'
https://picasaweb.google.com/112246612687463615216/YouJustGotIntoHarvard?authkey=Gv1sRgCO2Nvozk7r_hMA#