Delayed
Blijf op de hoogte en volg Sander & Suus
28 September 2013 | Verenigde Staten, New York
De laatste nacht in het YMCA hebben we bijna niet geslapen omdat iemand de hele nacht met deuren aan het gooien was. Vol goede moed beginnen we echter onze laatste dag bij Bread and Butter. Het is veel minder druk en het publiek is anders dan we gewend zijn, geen pakken-mensen vandaag. Ook daarna op straat valt ons op dat alle karretjes die op de hoek van de straat ontbijtjes verkopen, er vandaag niet zijn. Er is minder verkeer en er lopen minder mensen op straat. Zelfs het looptempo ligt lager! Het is geen werkdag en dat is meteen merkbaar.
We wandelen naar Bloomingdales. Suus heeft nog een soort to do lijstje en daar staat onder andere op dat Pitje Uggjes nodig heeft. Deze scoren we bij Bloomingdales, super schattig! Onderin dit gigantische warenhuis, zit ook een vestiging van de beroemde Magnolia Bakery waar we allebei een cupcake eten. Mjum!
Via het Empire State Building, Times Square en 3 vestigingen van de GAP (waar we sowieso al 20 keer geweest zijn), lopen we naar 5th Avenue. Hier maken we bij Build a Bear een knuffelbeer voor Pitje. We hebben de beer ook Pitje gedoopt (zelfs met geboorteakte) voor als Pitje dalijk een echte naam heeft.
De laatste uurtjes New York zijn voorbij gevlogen en ondanks dat we een goede tijdsplanning hadden, hebben we ineens toch weer haast. We waggelen (echt alles doet inmiddels pijn) terug naar het YMCA om onze koffers op te halen. Alle spullen die we vandaag nog hebben gekocht, moet daar natuurlijk ook nog bij en dat vormt best een uitdaging. Uiteindelijk krijgen we alles erin gepropt en sjouwen we onszelf en de koffers naar de metro.
We nemen een heel stuk subway om vervolgens over te stappen op de airtrain naar JFK. Bij het overstappunt staan een hele groep mannetjes te zeuren om onze metrokaartjes. Waarschijnlijk verkopen zij ze weer maar prima, wij hebben ze toch niet meer nodig. Bovendien zijn die van ons nog een paar dagen onbeperkt geldig dus is ook zonde om weg te gooien. Het ritje met de airtrain verloopt soepel en we komen mooi op tijd aan bij JFK.
We hebben in het YMCA al online ingecheckt maar moeten hier nog iets doen. Het lijkt allemaal erg omslachtig maar we doen netjes wat van ons gevraagd wordt. Bij de paspoortcontrole en de securitycheck zitten super vriendelijke mensen. Dat hebben we ook weleens anders gezien. We eten nog even iets voordat we boarden.
De vlucht verloopt allemaal prima. We slapen allebei wat uurtjes want het is voor ons bedtijd en bovendien zijn we doodmoe van vandaag en de afgelopen dagen. We hebben echt amper stil gezeten dus zelfs een paar uur opgevouwen in een vliegtuig lijkt geen straf. We merken wel op dat we later aankomen dan gepland maar zien hier niet direct het probleem van in. We hebben in Londen tenslotte voldoende tijd om over te stappen.
Dat blijkt anders te zijn als bij de gate een mevrouw ons staat op te wachten met een oranje papiertje met onze namen erop. Blijkbaar gaat onze connecting flight al heel snel dus we moeten opschieten. Het oranje papiertje moeten we zichtbaar vasthouden want dat gaat ons op sommige plekken voorrang geven.
Lichtelijk geschrokken, haasten we ons tussen de mensen door. We lopen veel sneller dan Suus eigenlijk aankan maar we willen perse de vlucht niet missen. We moeten met een bus naar een andere terminal en daar is het zo druk dat we veel tijd verliezen. Bij de paspoortcontrole vertelt een mevrouw ons dat we in een kortere rij moeten gaan staan, dankzij ons oranje papiertje. De rij is echter nog best lang en we geloven nooit dat we het op deze manier gaan halen. Suus loopt daarom naar een man toe en vraagt of hij nog gelooft dat we die vlucht gaan halen. Hij kijkt verbaasd en geeft aan dat dat nooit gaat lukken en dat hij niet snapt waarom ze ons hier uberhaupt heen gestuurd hebben, ze hadden ons al veel eerder moeten informeren. We hebben voor niks gehaast, dit bleek op voorhand al onbegonnen werk. Hij verwijst ons door naar een balie waar een vriendelijke man onze vlucht omboekt naar een paar uur later. Hij verzekert ons ervan dat onze koffers dan gewoon meegaan op de vlucht waar wij ook op zitten.
We gaan braaf zitten wachten in de terminal maar zijn wel een beetje boos over hoe alles gelopen is. Omdat we het eigenlijk ook niet netjes vinden dat we niet eens een kopje koffie aangeboden krijgen, lopen we naar de klantenservice. Deze man is het met ons eens, we hadden vouchers voor eten/drinken moeten krijgen en krijgen deze nu alsnog. Na een paar uur, boarden we op onze nieuwe vlucht. Voordat het vliegtuig begint met taxi’en, slapen we al. De energie is inmiddels behoorlijk op. Hierdoor merken we ook niet dat we later vertrekken dan gepland. Pas bij aankomst zien we dat we weer drie kwartier vertraging hebben opgelopen.
Uiteindelijk aangekomen in Dusseldorf, wachten we bij de bagageband op onze koffers. Er staan veel mensen te wachten en bij iedere koffer die door het gordijntje komt, zijn we teleurgesteld omdat het niet de onze is. Er komen steeds meer koffers voorbij en er staan steeds minder andere mensen. Tot het punt dat wij nog maar met z’n tweetjes staan en op de band steeds vier dezelfde koffers voorbij komen. Niet onze koffers dus…We lopen naar een vliegveldmevrouw en die vraagt wat ons adres is waar ze de koffers kunnen bezorgen. Uuhhh, hoezo?! Zijn die niet hier dan? Wij waren in de veronderstelling dat als ze nu niet op de band zouden liggen, ze dan wel gewoon onze originele vlucht gehaald zouden hebben en dus hier ergens op het vliegveld zouden liggen. Nee hoor, de koffers zijn achtergebleven in Londen. Shiiiittt. Niet alleen vanwege onze bagage maar vooral vanwege het feit dat onze autosleutel in de koffer zit….
Inmiddels redelijk verslagen en doodop, bellen we Toon en Ineke die zo lief zijn om naar ons huis te rijden en de reservesleutel op te halen. Hiermee komen ze vervolgens helemaal naar Dusseldorf gereden zodat wij met ons autootje naar huis kunnen. Wat een dag! We zijn blij als we thuis zijn en naar bed kunnen.
Ondertussen zijn we thuis en maandagavond om 22.45 zijn de koffers bezorgd. We zijn ontzettend blij dat we ze terug hebben. Natuurlijk zijn spullen vervangbaar maar alles wat we met zoveel zorg voor Pitje hebben uitgezocht tijdens deze reis, is toch wel een beetje bijzonder en we hadden het heel erg gevonden als we deze spulletjes niet hadden terug gekregen.
Door al het gedoe rondom de terugreis, zouden we bijna vergeten dat we een geweldige reis hebben gehad! De zwangerschap en de eerste schopjes maakte de reis extra bijzonder en we hebben er (ondanks sommige kwaaltjes) heel bewust van kunnen genieten.
https://picasaweb.google.com/112246612687463615216/Delayed?authkey=Gv1sRgCKTA2bqd1dqIDA#
We wandelen naar Bloomingdales. Suus heeft nog een soort to do lijstje en daar staat onder andere op dat Pitje Uggjes nodig heeft. Deze scoren we bij Bloomingdales, super schattig! Onderin dit gigantische warenhuis, zit ook een vestiging van de beroemde Magnolia Bakery waar we allebei een cupcake eten. Mjum!
Via het Empire State Building, Times Square en 3 vestigingen van de GAP (waar we sowieso al 20 keer geweest zijn), lopen we naar 5th Avenue. Hier maken we bij Build a Bear een knuffelbeer voor Pitje. We hebben de beer ook Pitje gedoopt (zelfs met geboorteakte) voor als Pitje dalijk een echte naam heeft.
De laatste uurtjes New York zijn voorbij gevlogen en ondanks dat we een goede tijdsplanning hadden, hebben we ineens toch weer haast. We waggelen (echt alles doet inmiddels pijn) terug naar het YMCA om onze koffers op te halen. Alle spullen die we vandaag nog hebben gekocht, moet daar natuurlijk ook nog bij en dat vormt best een uitdaging. Uiteindelijk krijgen we alles erin gepropt en sjouwen we onszelf en de koffers naar de metro.
We nemen een heel stuk subway om vervolgens over te stappen op de airtrain naar JFK. Bij het overstappunt staan een hele groep mannetjes te zeuren om onze metrokaartjes. Waarschijnlijk verkopen zij ze weer maar prima, wij hebben ze toch niet meer nodig. Bovendien zijn die van ons nog een paar dagen onbeperkt geldig dus is ook zonde om weg te gooien. Het ritje met de airtrain verloopt soepel en we komen mooi op tijd aan bij JFK.
We hebben in het YMCA al online ingecheckt maar moeten hier nog iets doen. Het lijkt allemaal erg omslachtig maar we doen netjes wat van ons gevraagd wordt. Bij de paspoortcontrole en de securitycheck zitten super vriendelijke mensen. Dat hebben we ook weleens anders gezien. We eten nog even iets voordat we boarden.
De vlucht verloopt allemaal prima. We slapen allebei wat uurtjes want het is voor ons bedtijd en bovendien zijn we doodmoe van vandaag en de afgelopen dagen. We hebben echt amper stil gezeten dus zelfs een paar uur opgevouwen in een vliegtuig lijkt geen straf. We merken wel op dat we later aankomen dan gepland maar zien hier niet direct het probleem van in. We hebben in Londen tenslotte voldoende tijd om over te stappen.
Dat blijkt anders te zijn als bij de gate een mevrouw ons staat op te wachten met een oranje papiertje met onze namen erop. Blijkbaar gaat onze connecting flight al heel snel dus we moeten opschieten. Het oranje papiertje moeten we zichtbaar vasthouden want dat gaat ons op sommige plekken voorrang geven.
Lichtelijk geschrokken, haasten we ons tussen de mensen door. We lopen veel sneller dan Suus eigenlijk aankan maar we willen perse de vlucht niet missen. We moeten met een bus naar een andere terminal en daar is het zo druk dat we veel tijd verliezen. Bij de paspoortcontrole vertelt een mevrouw ons dat we in een kortere rij moeten gaan staan, dankzij ons oranje papiertje. De rij is echter nog best lang en we geloven nooit dat we het op deze manier gaan halen. Suus loopt daarom naar een man toe en vraagt of hij nog gelooft dat we die vlucht gaan halen. Hij kijkt verbaasd en geeft aan dat dat nooit gaat lukken en dat hij niet snapt waarom ze ons hier uberhaupt heen gestuurd hebben, ze hadden ons al veel eerder moeten informeren. We hebben voor niks gehaast, dit bleek op voorhand al onbegonnen werk. Hij verwijst ons door naar een balie waar een vriendelijke man onze vlucht omboekt naar een paar uur later. Hij verzekert ons ervan dat onze koffers dan gewoon meegaan op de vlucht waar wij ook op zitten.
We gaan braaf zitten wachten in de terminal maar zijn wel een beetje boos over hoe alles gelopen is. Omdat we het eigenlijk ook niet netjes vinden dat we niet eens een kopje koffie aangeboden krijgen, lopen we naar de klantenservice. Deze man is het met ons eens, we hadden vouchers voor eten/drinken moeten krijgen en krijgen deze nu alsnog. Na een paar uur, boarden we op onze nieuwe vlucht. Voordat het vliegtuig begint met taxi’en, slapen we al. De energie is inmiddels behoorlijk op. Hierdoor merken we ook niet dat we later vertrekken dan gepland. Pas bij aankomst zien we dat we weer drie kwartier vertraging hebben opgelopen.
Uiteindelijk aangekomen in Dusseldorf, wachten we bij de bagageband op onze koffers. Er staan veel mensen te wachten en bij iedere koffer die door het gordijntje komt, zijn we teleurgesteld omdat het niet de onze is. Er komen steeds meer koffers voorbij en er staan steeds minder andere mensen. Tot het punt dat wij nog maar met z’n tweetjes staan en op de band steeds vier dezelfde koffers voorbij komen. Niet onze koffers dus…We lopen naar een vliegveldmevrouw en die vraagt wat ons adres is waar ze de koffers kunnen bezorgen. Uuhhh, hoezo?! Zijn die niet hier dan? Wij waren in de veronderstelling dat als ze nu niet op de band zouden liggen, ze dan wel gewoon onze originele vlucht gehaald zouden hebben en dus hier ergens op het vliegveld zouden liggen. Nee hoor, de koffers zijn achtergebleven in Londen. Shiiiittt. Niet alleen vanwege onze bagage maar vooral vanwege het feit dat onze autosleutel in de koffer zit….
Inmiddels redelijk verslagen en doodop, bellen we Toon en Ineke die zo lief zijn om naar ons huis te rijden en de reservesleutel op te halen. Hiermee komen ze vervolgens helemaal naar Dusseldorf gereden zodat wij met ons autootje naar huis kunnen. Wat een dag! We zijn blij als we thuis zijn en naar bed kunnen.
Ondertussen zijn we thuis en maandagavond om 22.45 zijn de koffers bezorgd. We zijn ontzettend blij dat we ze terug hebben. Natuurlijk zijn spullen vervangbaar maar alles wat we met zoveel zorg voor Pitje hebben uitgezocht tijdens deze reis, is toch wel een beetje bijzonder en we hadden het heel erg gevonden als we deze spulletjes niet hadden terug gekregen.
Door al het gedoe rondom de terugreis, zouden we bijna vergeten dat we een geweldige reis hebben gehad! De zwangerschap en de eerste schopjes maakte de reis extra bijzonder en we hebben er (ondanks sommige kwaaltjes) heel bewust van kunnen genieten.
https://picasaweb.google.com/112246612687463615216/Delayed?authkey=Gv1sRgCKTA2bqd1dqIDA#
-
01 Oktober 2013 - 21:40
Cindy:
Das geen leuke manier om jullie reis te beeindigen. Toch blij dat alles uiteindelijk goed is gekomen. Nu nagenieten van een fantastische reis en alles weer back to normal.
x -
01 Oktober 2013 - 21:42
Marjolein:
Welkom thuis!!!! -
01 Oktober 2013 - 21:51
Door:
Welkom terug in het brabantse land, wel een terug reis met obstakels, maar met een goed einde gelukkig. Snel vergeten en alleen maar nagenieten van de mooie en leuke dingen, wij hebben genoten van jullie verhalen, fijn dat we met jullie mee mochten, groetjes
Frank en Door -
01 Oktober 2013 - 22:05
Grard & Bep:
Gelukkig eind goed, al goed. Fijn dat jullie weer thuis zijn. Nu na genieten met de foto's die jullie gemaakt hebben. Bedankt dat we weer met jullie op reis mochten, we hebben er weer van genoten.
Groetjes uit de Varendonk xxx -
01 Oktober 2013 - 22:30
Marleen:
Welcome home! Superleuke verhalen weer en heel wat avonturen rijker! -
02 Oktober 2013 - 06:55
Imke:
Gelukkig zijn jullie veilig thuis gekomen. Het was weer superleuk om jullie verslagen te lezen :) dankjewek en tot de volgende reis met zn 3tjes ;) xx -
02 Oktober 2013 - 07:54
Ankie :
Heey! Nogmaals welkom thuis :-) Fijn dat alles goed afgelopen is! En leuk om helemaal bijgelezen te zijn. Nu is voor mij de vakantie ook af ;-) Dat jullie volop genoten hebben, was duidelijk te merken aan de verslagen! Ik ben benieuwd naar de andere foto's en verhalen en natuurlijk ook naar de aanwinsten voor Pitje :-D We spreken snel een keer af! -
03 Oktober 2013 - 16:28
Mariëll:
Het was leuk om jullie verhalen te mogen volgen,jammer dat het zo afgesloten is....maar desalniettemin weer veilig thuis,samen met Pitje!! -
06 Oktober 2013 - 13:55
Marieke & Marieke:
Sander en Suus, we hebben weer genoten van jullie verhalen!
Liefs M&M -
06 Oktober 2013 - 21:57
Danielle:
Inmiddels zijn jullie alweer een weekje thuis, maar ik laat toch nog even een berichtje achter. Want ik heb weer genoten van jullie verslagen en het was super om de laatste 4 achter elkaar te lezen! Mijn eerste (en enige) USA ervaring een paar jaren geleden was eigenlijk niet zo heel erg geweldig. Maar na jullie verslagen, kriebelt het om i.i.g. New York nog een keer te bezoeken. Jullie hebben me overtuigd dat met een goed gezelschap het een fantastische stad moet zijn. Ik heb de stad door jullie verslagen met andere ogen beleefd vanaf mijn computertje in NL. Dank voor de prachtige verhalen!
Hopelijk kijken jullie met veel plezier terug op deze prachtige laatste reis samen. Ik wens jullie veel geluk op de mooie periode die nu komen gaat. Geniet van al die nieuwe ervaringen!
Groetjes Danielle
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
