Not so bad after all

Ons vorige verslag eindigden we in de nachttrein. En aangezien dat een behoorlijk rit was, beginnen we daar deze ook weer mee.

Alle vier de bedden in ons stukje trein waren uiteindelijk bezet. Bij de Thaise dame bleek een Franse man te horen. In de coupe naast ons, lag de rest van zijn familie. Ze waren behoorlijk luidruchtig maar de Thaise vrouw zat voornamelijk in haar upje. Later bleek dat ze getrouwd was met de Fransman maar zij sprak geen Frans, hij geen Thais of Engels. Gezellig…

Maar goed, rond een uur of 23.00 hebben wij onze gordijntjes dicht gedaan en zijn gaan slapen. Suus vond het lastig omdat ze Sander niet kon zien en dus niet wist of alles goed was. Sander had nergens last van en sliep binnen een minuut. En hij is blijven slapen tot Suus hem ’s morgens om 8 uur wakker klopte op de onderkant van zijn bed. Suus had niet veel geslapen helaas.

Omdat we niet wisten hoeveel vertraging de trein precies had, wist niemand hoe laat we precies aan zouden komen. Uiteindelijk kwamen er mannetjes over de gang gelopen die “Chiang Mai, Chiang Mai” riepen. Mooi, wij hadden ondertussen dorst want durfden nog steeds niks te drinken ivm de vieze wc’s. Uiteindelijk hadden we maar 3 kwartier vertraging. Toch netjes op een stuk van bijna 14 uur.

We lieten ons in een taxi naar het guesthouse brengen wat we op voorhand hadden geboekt. In alle onervarenheid hadden wij ons in Bangkok een beetje gek laten maken door mensen die zeiden dat alle guesthouses vol zouden zitten en om die reden hadden we hier in Chiang Mai al iets geboekt. Dit bleek geen hele handige keuze te zijn want we kwamen erachter dat we niet echt in het gezellige backpackersbuurtje zitten. Maar goed, we waren nog te vroeg om te kunnen inchecken dus besloten onze backpacks te droppen en een rondje Chiang Mai te doen.

Op de weg hier naar toe hadden we een Starbucks gezien en omdat we wel toe waren aan een ontbijtje en fatsoenlijke koffie, vroegen we een taxi ons daarheen te brengen. Deze vriendelijke meneer zet ons vervolgens 300 meter van ons guesthouse er weer uit, daar bleek ook een Starbucks te zitten :)

Ons volgende plan was om naar het wel-gezellige backpackersbuurtje te gaan om te kijken of we misschien toch nog een ander guesthouse konden boeken. We begonnen bij Julie’s Place, daar hadden we goede verhalen over gehoord. Meteen als we binnenkomen, zien we bekenden zitten; de twee Nederlanders waarmee we in Khao Yai en Ayuthaya mee zijn opgetrokken. We hadden via Facebook nog contact gehad en wisten dat ze hier verbleven maar dit was wel heel toevallig. Helaas bleek Julie’s vol dus besluiten de rest even af te gaan. Allemaal vol. Bij eentje mogen we een kamer bekijken maar deze vinden we te smutzig voor het bedrag wat ze ervoor vragen. Tja, voor omgerekend ongeveer €9,50 wil je wel een sjieke kamer! Haha, je raakt hier snel verwend door de lage prijzen.

Als we moe en bezweet zijn, besluiten we het op te geven en morgen wel verder te kijken. De tuktuk brengt ons naar ons eigen guesthouse wat ineens heel dichtbij is. Huh? Een blik op googlemaps leert ons dat het allemaal heel erg meevalt, we zitten maar 1,1 km verwijdert van de actie. Na ons opgefrist en even gerelaxed te hebben op de kamer, lopen we terug naar de gezelligheid en we zijn er inderdaad zo. Een hoop gedoe om niks dus. Waarschijnlijk toch de vermoeidheid die ons even teveel werd.

We hebben best wat tijd ingepland hier in Chiang Mai (6 nachten) want er zijn veel leuke dingen te doen. We moeten alleen nog even beslissen wat we wanneer doen. We boeken uiteindelijk een trekking voor morgen en alvast een kookcursus voor overmorgen. De rest komt later. Op een terras genieten we van de meest heerlijke smoothie ever, Sander gaat voor de mango en Suus kiest coconut. Toch grappig dat soortgelijke dingen thuis qua smaak niet eens in de buurt komen van wat ze hier serveren.

We besluiten dat het tijd is voor een massage. De echte Thai-massage durven we nog even niet aan, we hebben mensen gesproken die dagen later nog beurs zijn. We kiezen voor de veilige rug, nek en schouders massage van een uurtje. Nou ja, veilig…Als dit de softe optie was, passen wij allebei voor de echte Thaise variant. Wat een kracht hebben die kleine vrouwtjes! Ze gebruiken voeten, ellebogen en vouwen je dubbel over hun knieën. Dat alles terwijl wij toch echt twee keer zo groot zijn. Zij lijken echter 2 keer zo sterk. Lekker is het wel, we zijn compleet ontspannen. We krijgen nog een ijskoud kopje van een soort ijsthee en eenmaal buiten kunnen we de oogjes amper open houden.

We gaan terug naar Julie’s om te kijken of ons reismatties al terug zijn van hun tour. We eten en drinken samen wat en wandelen naar de 7/11. Dan is het tijd om afscheid te nemen want volgens de plannen komen we elkaar de rest van de reis niet meer tegen. Jammer!

Wij zijn doodmoe dus gaan lekker op tijd terug naar het guesthouse. Morgen worden we vroeg opgehaald voor de trekking dus willen we een beetje fit zijn. De Bangkok-style avonden laten we dus ook hier nog even achterwege. Welterusten!

We hebben amper foto's gemaakt maar bij deze toch eentje:
https://picasaweb.google.com/112246612687463615216/NotSoBadAfterAll?authkey=Gv1sRgCISIoveescTDYQ