Home sweet home

Onze laatste nacht in Indonesië, sliepen we heerlijk in het bed in het Harris hotel. Dit is zonder twijfel het beste bed wat we de hele vakantie hebben gehad. We beginnen met het inpakken van de backpacks, gaan weer ontbijten bij het buffet en pakken dan de rest in. We hebben uitgerekend hoe laat we richting het vliegveld willen vertrekken. We plannen alles ruim omdat we absoluut onze vluchten niet willen missen. We moeten drie keer achter elkaar vliegen dus het wordt een lange reis.

De hele reis hebben we al onze kleding en spullen in plastic ziplocks gedaan, netjes per categorie. Dat was de enige manier om de backpacks een beetje overzichtelijk te houden. Soms was het ook best een gepuzzel om het juiste zakje te vinden. Omdat we nu naar huis gaan, komt het allemaal niet meer zo nauw en proppen we alles dus gewoon in de backpacks.

We checken uit en laten onze bagage achter bij de receptie. We hebben nog wat tijd over voordat we richting vliegveld willen gaan. We bezoeken nog wat winkeltjes in de straat van ons hotel en besluiten toch nog maar een allerlaatste massage te nemen. Dat is pas echt ontspannen afsluiten.

Terug in het hotel, pikken we onze bagage weer op en willen op zoek naar een taxi. We willen een echt Blue Bird taxi die de meter aanzet omdat we weten dat de prijzen nogal uiteen kunnen lopen. Toevallig stopt er net een Blue Bird voor het hotel om mensen af te zetten. Sander strikt meteen de chauffeur om ons weer mee te nemen.

Het verkeer op Bali kan ontzettend druk zijn en we hebben deze vakantie al veel tijd in files doorgebracht. Maar nu gaat het allemaal erg soepel waardoor we ruim op tijd op het vliegveld zijn. Eenmaal ingecheckt en door de security, eten we nog even wat en bekijken wat winkeltjes. Er is een speeltuin bij de gate dus Lise vermaakt zich prima. Gelukkig maar, we moeten nog best een tijd wachten. Er worden ook weer Bananasplit filmpjes uitgezonden net als in Thailand. Uiteindelijk mogen we, wederom te laat, boarden en beginnen aan de eerste vlucht van vandaag.

Na een korte vlucht komen we aan in Jakarta. Even opletten want er is een uur tijdverschil met Bali. Maar we hebben echt tijd genoeg. Omdat we er zeker van wilden zijn dat we onze ‘echte’ vlucht niet zouden missen, hebben we deze Air Asia vlucht erg ruim ingepland. Stel dat er vertraging zou zijn of wat dan ook, zouden we nog steeds op tijd in Jakarta zijn. Nou, dat zijn we. 7 uur te vroeg om te precies te zijn…

Op de vliegvelden hier moet je bij binnenkomst meteen door een securitycheck. Je kan dus niet zomaar de ontvangst-/vertrekhal in- en uitlopen. We hoopten dat we meteen konden inchecken dus gingen naar binnen en op zoek naar de balie. Onze vlucht stond nog niet op het scherm dus informeerden we even bij iemand. Over twee uur mochten we inchecken. Shit, dat was balen. In de vertrekhal is namelijk he-le-maal niets. Geen restaurantje, geen winkeltje, niets. Zomaar naar buiten kan ook niet ivm de securitycheck. Dus die twee uur zouden we echt hier moeten doorbrengen. Er zijn weinig stoeltjes maar wij mogen, wederom dankzij Lise, bij de ‘priority seats’ gaan zitten. We kleden ons om; korte broeken en slippers uit, lange broeken, vesten en gympen aan. Lise valt gelukkig vrij snel in slaap en wij lezen en slapen wat. Om ons heen zitten veel mensen op de grond te wachten. We zien veel mensen uit ons vliegtuig van Bali naar hier, we zijn dus niet de enige die deze truc uithalen.

We zijn blij als we eindelijk mogen inchecken. We hadden geen water meer en zelfs dat was hier niet te krijgen. Het was inmiddels een uur of 21.30 dus we hadden ook wel honger. Na het inchecken bleek er echter niet veel te doen, veel was al dicht. Er was 1 restaurantje en die was natuurlijk helemaal vol. Gelukkig was er nog een plaatsje voor ons. We keken nog wat rond in de winkeltjes en maakten onze laatste Ruphia’s op.

We mochten boarden. Vaarwel Indonesië, wat hebben we het hier fijn gehad! We vlogen om 00.40 uur dus toen we eenmaal mochten boarden, waren we al behoorlijk moe. Lise kreeg weer cadeautjes van de stewardess en vrij snel daarna vertrokken we. Sander viel vrijwel meteen in slaap maar Lise was nog helemaal hyper dus Suus bleef ook maar wakker. Na een paar uur gaf Lise op en viel in slaap waardoor we alle drie nog wat hebben kunnen slapen. De vlucht verliep verder prima.

Na 7,5 uur kwamen we aan in Dubai. Daar moesten we naar een andere terminal, onder andere met een treintje. Dat was een leuke manier om de tijd te doden. We gingen gezellig ergens zitten om koffie te drinken en liepen nog wat rond door de winkeltjes. Zoals we altijd doen na een grote reis, bespraken we uitgebreid wat we het leukste vonden of het minst leuke, wat we anders hadden willen doen etc.

Na een uur of 3 mochten we ons laatste vliegtuig in. We hadden nu een Airbus A380, een gigantisch gevaarte. Sander had zelfs het idee dat onze plaatsen ruimer waren dan de eerdere vluchten. Suus krijgt, zoals alle andere vluchten haar Aziatische vegetarische maaltijd veel eerder dan de rest. Lise krijgt een apart kindermenu.

Ook deze vlucht verliep voorspoedig. Hier en daar wat dutjes, filmpje kijken, wederom cadeautjes voor Lise. Er kwam zelfs een stewardess met een polaroid camera een foto maken van Lise die ze vervolgens in een mapje mee kreeg. Als aandenken aan haar reis. Wat ontzettend leuk!

En toen, na een uur of 6,5 vliegen, waren we eindelijk in Dusseldorf. Ondanks dat alles super goed was gegaan, waren we blij dat we alleen nog maar een ‘stukje’ met de auto hoefden. Omdat het vliegtuig zo groot was, moesten we ontzettend lang op onze bagage wachten. Daarna ging Sander te voet op weg naar de parkeerplaats om de auto op te halen, Suus en Lise scoorden nog even een Red Bull en koffie voor onderweg.

En daar kwam Sander, in onze vertrouwde auto. Lise in haar autostoel in plaats van liggend of klimmend op de achterbank. Na een dik uur waren we thuis, in ons fijne huis. Waar de post netjes gesorteerd op tafel lag en bloemen klaarstonden. Dat is toch altijd wel fijn thuiskomen. Lise gaat al haar speelgoed en al haar knuffels af. Ze heeft 'alles zo gemist!'. De oma’s en opa kwamen nog even gezellig op de koffie en nadat we gegeten hadden en gedoucht hadden, waren we echt op en lagen lekker op tijd in ons bed. Heerlijk, weer in ons eigen bed. Maar met een hart vol prachtige, nieuwe herinneringen. Wat was het een bijzondere reis en wat was het speciaal dat we dit met Lise hebben kunnen meemaken. Wat zijn we trots op haar, ze heeft het zo goed gedaan. Ze was zo relaxed, vond alles leuk en goed. Een prachtige ervaring!