3 miles up, 3 miles down

Vandaag slapen we uit! Ondanks dat we ons hadden voorgenomen om op Bali vooral te relaxen, blijkt ons reisschema toch ook hier best pittig. Er is gewoon teveel moois te zien! Gisterenavond hadden we ontbijt besteld voor 10 uur maar uiteindelijk zijn we allemaal rond 8 uur wakker dus appen naar de eigenaar of het ontbijt om 9 uur kan komen. Geen probleem. Heerlijk, die moderne technieken! Met uitzicht over de rijstvelden, genieten we van ons heerlijke ontbijt.

We hebben bedacht de Campuhan Ridge Walk te lopen vandaag. De jongen van de homestay zet ons af bij het begin en vol goede moed starten we onze wandelen. Vrij in het begin worden we aangesproken door een aantal scholieren. Ze studeren aan de hotelschool en moeten hun Engelse taal oefenen door in het Engels interviews af te nemen. Ze interviewen ons beide over de Indonesische en Balinese keuken, erg grappig!

De uitzichten tijdens de wandeling zijn prachtig en het zonnetje schijnt. Maar tegelijkertijd is de wandeling ook behoorlijk pittig. De weg gaat behoorlijk steil omhoog en omlaag. Lise heeft al vrij snel 'strakke benen' (we denken dat ze spierpijn of kramp bedoelt) dus Sander zet haar op zijn nek. Bikkel dat het is.

Na 3 kilometer en heel wat liters zweet verloren, komen we aan bij het eindpunt. We hebben hier de optie om een taxi terug naar het centrum te nemen maar besluiten hetzelfde stuk terug te lopen. Al zingend over 'aardappels met chocola' loopt Lise zelf ook een heel stuk en hebben we het erg gezellig.

Eenmaal terug in het centrum van Ubud strijken we neer in een gezellig koffietentje en belonen we onszelf met een stuk taart en een drankje. Daarna informeren we nog wat bij tourbureautjes over de boot naar Gili. We weten nog niet helemaal zeker vanuit waar we willen vertrekken. Ook informeren we naar driver die ons morgen naar Lovina kan brengen. Maar we besluiten nog niks. Typisch Sander en Suus, vooral eindeloos alles overwegen en het besluit uitstellen.

We gaan terug naar onze homestay, trekken snel onze zwemkleren aan en duiken direct in het prachtige infinity pool. Het is heerlijk afkoelen na de inspanning van vanmorgen. We genieten de rest van de middag in en aan het zwembad. Om en om spelen we in het zwembad met Lise. Lise vermaakt zich opperbest en zwemt al best wat stukken zonder vleugeltjes. Wat zijn we trots op haar! Als Sander in het water ligt, regelt Suus ondertussen via een Bali Facebook groep een chauffeur voor morgen. Zelfs met autostoel! Handig, een Australische eigenaresse van het tourbureau.

Als de zon eenmaal weg is, koelt het behoorlijk af en gaan we al bibberend het zwembad uit. Lekker douchen en optutten, tijd voor onze laatste avond in Ubud. Sander heeft zich niet meer geschoren sinds we in Indonesie zijn en is zijn baard beu dus die gaat er nu af. Zodra hij de badkamer uitkomt roept Lise dat zijn baard erafgevallen is. Suus slaat haar hand voor haar mond van de schrik, wat een menneke. Zelfs de jongen van de homestay maakt er een opmerking over als hij ons naar het centrum van Ubud brengt. We vinden snel weer een gezellig restaurant. Ubud is levendig en gezellig, we vinden het hier ontzettend leuk.

Na het eten blijven Sander en Lise nog even chillen en een filmpje kijken en laat Suus zich bij de buren masseren. We nemen een taxi terug en duiken moe maar voldaan ons bedje in. Sander en Suus googelen nog wat over boten naar Gili. Lang niet alle boten zijn veilig dus we willen een weloverwogen keuze maken, zeker met Lise bij ons. Ook lezen we nog wat over Mount Agung die op het punt staat om uit te barsten. Het schijnt niet zozeer de vraag te zijn of hij gaat uitbarsten als wel wanneer. Wij zitten zelf op een veilige afstand maar dorpjes rondom de vulkaan zijn al geevacueerd en het Rode Kruis is al aanwezig voor eventuele noodhulp. Expert zeggen dat de uitbarsting waarschijnlijk binnen nu en twee weken gaat plaatsvinden. Voor de lokale bevolking hopen we ontzettend dat ze ongelijk hebben of dat de schade in ieder geval mee gaat vallen.