Koh Sjouw-moei

De wekker ging vroeg, we hadden een boot om te halen. Snel weer alles ingepakt (pfff) en op weg naar het restaurant van het hotel om te ontbijten. Helemaal bepakt en bezakt, mistte Suus een opstapje en kwam in een onschuldig struikeltje terecht. Iets wat je normaal gesproken makkelijk kan corrigeren maar met een backpack van 17 kilo op je rug en een eastpack van een kilo of 5 op je buik dus niet. Dus daar lag ze weer, languit door de gang, wat een kluns. Een beetje beurs maar verder alles gelukkig nog heel, gingen wij aan het ontbijt. We hadden nog wat moeite met de serveerster die ons niet kon vertellen wat ‘Mousseri with milk’ was. Avonturiers als wij zijn, toch maar besteld. Allebei dezelfde bestelling waarop de serveerster de veel gehoorde kreet “same same?” uitspreekt. Hij blijft leuk. De mousseri bleek gewoon muesli te zijn, zoals wij al dachten.

Eenmaal op de boot vertrokken we dit keer maar met 10 minuten vertraging. Het gaat steeds beter! De bootreis zelf was echter ontzettend ellendig. Het waaide heel erg hard en dat was aan de boot te merken. Er werden aan het begin al kotszakjes uitgedeeld, dat hadden we nog nooit gezien. Toen hadden we natuurlijk genoeg moeten weten…De boot schommelde als een gek en de mensen werden steeds witter. Er renden steeds meer mensen langs ons af naar buiten en om ons heen hoorde je constant brokgeluiden. Sander voelde zichzelf, ondanks de reispil, ook niet echt happy en Suus werd vooral ziek van alle brokkende mensen om ons heen. Na anderhalf uur kwamen we aan op Koh Phangan om daarna in een half uur verder te varen naar Koh Samui. Dat stuk was gelukkig veel rustiger maar we waren erg blij om weer land onder onze voetjes te voelen. Sowieso zijn we het reizen en het constante sjouwen met onze spullen nu wel moe. We wilden zoveel mogelijk eilanden zien dus zijn overal maar kort geweest en hebben veel gereisd. Nu zijn we het beu :) Gelukkig was dit de laatste bootreis en vliegen we overmorgen naar Bangkok.

Met de minivan van de bootorganisatie werden we naar ons guesthouse gebracht; Hacienda. Het is een super schattig mediterraans ingericht gebouw met ook kamers in die stijl en een mooie badkamer. We hebben alleen onze spullen gedropt en hebben bij de meneer aan de overkant een scooter gehuurd. Tijd om Samui te verkennen! We zitten zelf helemaal in het noorden van Samui, in het visserdorpje Bo Phut. De echte actie speelt zich af in Chaweng dus daar gingen we een kijkje nemen. Een mooie rit op de scooter en eenmaal in Chaweng aangekomen zag je meteen een verschil met ons dorpje. Dit was een soort Salou terwijl ons dorpje superschattig en vrij rustig was.

We liepen wat rond en hebben geluncht aan het strand. Na alle prachtige stranden die we hier in Thailand hebben gezien, zijn we van deze niet zo onder de indruk. Er drijft veel zooi in het water en het zand is ook niet prachtig. Wel zijn hier gigantische golven, dat is dan wel weer leuk.

Omdat Sander zijn wond vandaag ook weer moet laten schoonmaken, rijden we naar de kliniek die ze ons op Koh Tao hebben aanbevolen. We rijden een paar keer verkeerd maar komen er uiteindelijk toch. Dit keer is het echt een ziekenhuis maar gelukkig gaat het heel anders dan thuis en wordt Sander meteen geholpen. De wond ziet er gelukkig een stuk beter uit en de wattenstaven en pincetten blijven achterwege. Dit keer alleen wat ontsmetten en een nieuw verbandje. Sander blij!

We rijden terug naar Chaweng om daar nog wat souveniertjes te shoppen en te eten. In de Lonely Planet lezen we dat er in een kroeg in ons dorpje een quiznight is om 20.00 uur dus we gaan op tijd terug om daarbij te kunnen zijn. We weten welke weg we moeten hebben en rijden en rijden en rijden. Zijn we er nou nog niet?? Zover kan het toch nooit zijn, op de heenweg hebben we maximaal een half uur gereden?!? Na een blik op de kaart blijkt dat we inderdaad de goede weg hadden maar ergens rechts hadden gemoeten en dat hebben we niet gedaan. En aangezien de weg waarop we nu zitten het hele eiland rond gaat, kun je eindeloos blijven rijden. We kijken om ons heen en zien dat we in Nathon zijn, helemaal in het westen van het eiland! We zijn dus maar omgedraaid en hebben dit keer wat beter opgelet en uiteindelijk komen we na 1 uur en 3 kwartier weer bij ons guesthouse. Veel te laat voor de quiznight natuurlijk….

Er is nog van alles te doen in ons dorpje dus we wandelen daar nog gezellig doorheen. We komen bij een beachclub en nestelen ons daar in heerlijke zitzakken aan het water om sterren te kijken en van het uitzicht op Koh Phangan te genieten. Vanaf het strand laten we ook nog een wensballon op die we nog erg ver zien vliegen. Wat een mooie avond!

Foto's:
https://picasaweb.google.com/112246612687463615216/KohSjouwMoei?authkey=Gv1sRgCL6BorX1s6urfQ